Za stronami Szlachty bialoruskiej:
Ну и ладно, товарищи. С Праздником сегодня!

Янка Купала 1906
Беларус -смотреть повышье. Особенно сегодня сидя с праздником за колючей проволокой, отделены от Европы санитарным кордоном. Сила слова Поета поражает. Человека не убили в Куропатах до войны, как других интеллектуалов.Тов. Пономаренко даже наградил Купалу добычным на ляхах американским авто мобиле-и он стал королем дорог в Беларуси, смотрел эти ворота трыумфальные которые строились повсюды с портретами Сталина, Гитлера поверху. Всё-таки ему не было поживать долго в этом мире. Друзья поссорились, Купалу позвали в Москву. Умный тов.Лаврентий Беря знал что Поет что-то неладное напишет а потом его слово будет поживать тысячу лет. Так и велел Янку Купалу убить скрыто как собаку ненадежную которая слишком громко лает. Жаль.
Двоюродная дочь ротмистра Робака ещё в живых. Будет ей свышье девяносто лет но она совсем Compos mentis. Несколько недель тому назад мы по телефоне разговаривали. Она бывшая Дочь Полка Стрелков Конных им. Казимира Пулавского. Ротмистра убожала, он пригласил её к себе в Лондон, на Роллс Ройсе покатилась, как Ротмистр на виолонцелло играет услышала. Мамаши как то к себе не приглашал. Совсем понятно. Она вдовой по офицере полка была. Когда взялся Ротмистр употреблять женщину по половым сносам, суд гонора офицеров полка собрался. Что Господин Ротмистр думает сделать в этой ситуацйи-спросили ебаку. Господин Ротмистр дал один правильный ответ-я буду на офицерше немедленно жениться.Правда , мог офицерам ответить по другому-это страна свободы и я буду е..ть кого захочу.
В таком случае ответ Гонорного Суда мог быть толко один-все офицера полка, все гербовые шляхтычи они, бросили бы Ротмистру вызов на дуель. Один по другому-кто то конец концов его бы убил.
Вот такой мир скончался в этом роковом 1939 году.

a tutaj tlumaczeniue Wyjka Gugla:
No dobrze, towarzysze. Wesołych Świąt już dziś!

Yanka Kupala 1906
Białoruś – patrzcie na wzrost. Zwłaszcza dziś, siedząc z wakacjami za drutem kolczastym, oddzielonym od Europy kordonem sanitarnym. Siła słowa Poety jest niesamowita. W Kurapatach przed wojną nie zginął mężczyzna, jak inni intelektualiści. Ponomarenko nagrodził nawet Kupalę amerykańskim samochodem, a on został królem dróg na Białorusi, obserwował te triumfalne bramy, które wszędzie budowano z portretami Stalina i Hitlera na szczycie. Jednak nie musiał długo żyć na tym świecie. Przyjaciele pokłócili się, Kupała został wezwany do Moskwy. Sprytny towarzysz Ławrentij Berya wiedział, że Sings napisze coś złego i wtedy jego słowo będzie żyło przez tysiąc lat. Kazał więc Jance Kupale zabijać potajemnie jak niepewny pies, który zbyt głośno szczeka. Szkoda.
Córka kuzynki kapitana Roebucka wciąż żyje. Ma dziewięćdziesiąt lat, ale cała jest Compos mentis. Rozmawialiśmy przez telefon kilka tygodni temu. Jest byłą Córką Pułku Strzelców Konnych. Kazimierza Puławskiego. Kapitan był nędzny, zaprosił ją do siebie w Londynie, przejechała się Rolls Roycem, tak jak kapitan słyszał grę na wiolonczeli. Nie zaprosiłam do siebie mamy. To całkiem zrozumiałe. Była wdową po oficerze pułku. Kiedy Kapitan zobowiązał się wykorzystać kobietę do rozbiórki seksualnej, zebrał się sąd ambicji oficerów pułku. Co pan Rotmaster myśli, aby zrobić w tej sytuacji, zapytali skurwiela. Pan Rotmister udzielił jednej poprawnej odpowiedzi - zaraz wyjdę za oficera, co prawda oficerom mógłbym odpowiedzieć inaczej - to jest kraj wolności i będę kim chcę.
W tym przypadku odpowiedź Dworu Honorowego mogła być tylko jedna – wszyscy oficerowie pułku, wszyscy heraldyczni szlachcice, wyzwaliby Rotmastera na pojedynek. Jeden po drugim, ktoś na końcu zabiłby go.
Taki świat zginął w tym pamiętnym 1939 roku.

fatso <fatso60347@gmail.com> pisze:
> […]

Jakby Sanacja przetrwała to czy Polska by obchodziła rocznicę odzyskania
Zaolzia od pepiczków co na sowietach pod Warszawą skrzętnie skorzystali?

Łukaszce to święto pasuje szczególnie teraz. IMHO zapienianie się o to
(o wiele) *za* bardzo ma szansę u wielu Białorusinów utrwalić reakcje
"na złość babci odmrożę sobie uszy" poza królowanie Łukaszki.

"I za dużo i za mało soli szkodzi"

--
A. Filip : Big Tech Brother is watching you.
| Kto gardzi chlebem, nie będzie miał i bułki. (Przysłowie polskie)

piątek, 17 września 2021 o 04:19:16 UTC-4 fatso napisał(a):
> Za stronami Szlachty bialoruskiej:
> Ну и ладно, товарищи. С Праздником сегодня!
>
> Янка Купала 1906
> Беларус -смотреть повышье. Особенно сегодня сидя с праздником за колючей проволокой, отделены от Европы санитарным кордоном. Сила слова Поета поражает. Человека не убили в Куропатах до войны, как других интеллектуалов.Тов. Пономаренко даже наградил Купалу добычным на ляхах американским авто мобиле-и он стал королем дорог в Беларуси, смотрел эти ворота трыумфальные которые строились повсюды с портретами Сталина, Гитлера поверху. Всё-таки ему не было поживать долго в этом мире. Друзья поссорились, Купалу позвали в Москву. Умный тов.Лаврентий Беря знал что Поет что-то неладное напишет а потом его слово будет поживать тысячу лет. Так и велел Янку Купалу убить скрыто как собаку ненадежную которая слишком громко лает. Жаль.
> Двоюродная дочь ротмистра Робака ещё в живых. Будет ей свышье девяносто лет но она совсем Compos mentis. Несколько недель тому назад мы по телефоне разговаривали. Она бывшая Дочь Полка Стрелков Конных им. Казимира Пулавского. Ротмистра убожала, он пригласил её к себе в Лондон, на Роллс Ройсе покатилась, как Ротмистр на виолонцелло играет услышала. Мамаши как то к себе не приглашал. Совсем понятно. Она вдовой по офицере полка была. Когда взялся Ротмистр употреблять женщину по половым сносам, суд гонора офицеров полка собрался. Что Господин Ротмистр думает сделать в этой ситуацйи-спросили ебаку. Господин Ротмистр дал один правильный ответ-я буду на офицерше немедленно жениться.Правда , мог офицерам ответить по другому-это страна свободы и я буду е..ть кого захочу.
> В таком случае ответ Гонорного Суда мог быть толко один-все офицера полка, все гербовые шляхтычи они, бросили бы Ротмистру вызов на дуель. Один по другому-кто то конец концов его бы убил.
> Вот такой мир скончался в этом роковом 1939 году.
> a tutaj tlumaczeniue Wyjka Gugla:
> No dobrze, towarzysze. Wesołych Świąt już dziś!
>
> Yanka Kupala 1906
> Białoruś – patrzcie na wzrost. Zwłaszcza dziś, siedząc z wakacjami za drutem kolczastym, oddzielonym od Europy kordonem sanitarnym. Siła słowa Poety jest niesamowita. W Kurapatach przed wojną nie zginął mężczyzna, jak inni intelektualiści. Ponomarenko nagrodził nawet Kupalę amerykańskim samochodem, a on został królem dróg na Białorusi, obserwował te triumfalne bramy, które wszędzie budowano z portretami Stalina i Hitlera na szczycie. Jednak nie musiał długo żyć na tym świecie. Przyjaciele pokłócili się, Kupała został wezwany do Moskwy. Sprytny towarzysz Ławrentij Berya wiedział, że Sings napisze coś złego i wtedy jego słowo będzie żyło przez tysiąc lat. Kazał więc Jance Kupale zabijać potajemnie jak niepewny pies, który zbyt głośno szczeka. Szkoda.
> Córka kuzynki kapitana Roebucka wciąż żyje. Ma dziewięćdziesiąt lat, ale cała jest Compos mentis. Rozmawialiśmy przez telefon kilka tygodni temu. Jest byłą Córką Pułku Strzelców Konnych. Kazimierza Puławskiego. Kapitan był nędzny, zaprosił ją do siebie w Londynie, przejechała się Rolls Roycem, tak jak kapitan słyszał grę na wiolonczeli. Nie zaprosiłam do siebie mamy. To całkiem zrozumiałe. Była wdową po oficerze pułku. Kiedy Kapitan zobowiązał się wykorzystać kobietę do rozbiórki seksualnej, zebrał się sąd ambicji oficerów pułku. Co pan Rotmaster myśli, aby zrobić w tej sytuacji, zapytali skurwiela. Pan Rotmister udzielił jednej poprawnej odpowiedzi - zaraz wyjdę za oficera, co prawda oficerom mógłbym odpowiedzieć inaczej - to jest kraj wolności i będę kim chcę.
> W tym przypadku odpowiedź Dworu Honorowego mogła być tylko jedna – wszyscy oficerowie pułku, wszyscy heraldyczni szlachcice, wyzwaliby Rotmastera na pojedynek. Jeden po drugim, ktoś na końcu zabiłby go.
> Taki świat zginął w tym pamiętnym 1939 roku.
>
Вось так: https://tinyurl.com/xhdxspdz
Я лаю лай на сабак, бо сапраўдныя беларусы мяне любяць!

Сегодня великий день-день воспоминаний. Но как воспоминать во стране которая является одним великим кладбищем? Стране где собаки лают по другим сторонам забора, колючей проволоки и друг друга вообще не слышат? Ложь продается за правду а правду-смотрите на г-на Калечица-хотят удалит за безобразие.
Ну вот, попробуем подальше. Только то что лично узнал. Ротмистр Робак, герба Огончик, до войны долго не адвансировал. Так как его кумир-герой партизанский майор Губаль-Добжанский, он был вне внешней камарылли Санацйи.
Так пил, веселился в горском городе Закопане где евреев избивал а потом уже, дамом в коляске припохлебившись, избитому еврею уплачивал пять злотых вечером, уже домой. Зачем в горском Закопане а не во подляшьском Граеве где его полк стоял? Ну, затем что в дуели пулю в легкие получил от обиженного мужа чужой жены. Так и жизнь скучно сходилась этому музыкальному офицеру, говорящему на французском, русском и польском языках. Ну, бывали и сюрпизы-н.п. победил во межполковых конных гоньках. Золотые часы получил в награду. Что Ротмистр делает? Нормально- сделка со владельцем ресторана и пьянство всю ночь приглашенных панов офицеров за это выигранное золото.
Жизнь Пана Ротмистра до войны это ужас, паразитизм на теле страны. Так и начало войны для него это наверно было и облегчение. В Подляшье воевать ему пришло и там получил поззже от своих, в Лондоне, боевой кросс -Кжиж Валечных и оправдание. За что он его получил? За то что велел сжечь белорускую деревню!
Людей местных не убивал так как это делали обыкновенно немцы но всё таки-изгнал местных из еих жилища и сжёг место. Я понимаю, зачем он это сделал-большевик выстрелом в спину убил ему вахмистра. Вахмистр это душа кавалериской роты, сержант и это поражающий удар. Отомстить надо было.
Но всё таки у меня до сихь пор нет морального облегчения. Многие разы я с Дядей спорил, посещая человека на Gunnersbury Lane, лондонском кладбище.
Он неподалеко там от Монумента Смоленской Катыни лежит. Наверно спорится со украинскими бандеровцами а те, с тризубом вырубанным в камне, там славно лежат, во своей военной славе не сомневаются.

Dziś jest wielki dzień pamięci. Ale jak zapamiętać w kraju, który jest jednym wielkim cmentarzem? Kraju, w którym psy szczekają po drugiej stronie ogrodzenia, drutem kolczastym i w ogóle się nie słyszą? Kłamstwa są sprzedawane za prawdę, a prawdę - spójrz na pana Kalechitsę - chcą zostać usunięte za hańbę.
Cóż, spróbujmy dalej. Tylko to, czego osobiście się nauczyłem. Kapitan Roebuck herbu Ogonchik długo przed wojną nie awansował. Ponieważ jego bohaterem-idolem jest major partyzancki Gubal-Dobzhansky, znajdował się poza zewnętrzną kamarylą Sanacsja.
Więc pił, bawił się w górskim Zakopanem, gdzie bił Żydów, a potem, po wyziębieniu w powozie z damą, zapłacił pobitemu Żydowi wieczorem pięć złotych, już w domu. Dlaczego w górzystym Zakopanem, a nie w Podlaskim Grajowie, gdzie stacjonował jego pułk? No to w pojedynku dostałem kulę w płuca od obrażonego męża żony innego mężczyzny. Tak więc życie tego oficera muzycznego, który mówi po francusku, rosyjsku i polsku, nudnie się zbiegało. No i były niespodzianki, n.p. wygrał międzyresortowe wyścigi konne. W nagrodę otrzymał złoty zegarek. Co robi Kapitan? W porządku - układ z właścicielką restauracji i pijaństwo przez całą noc zaproszonych panów oficerów za to wywalczone złoto.
Życie Pana Rotmistry przed wojną to horror, pasożytnictwo na ciele kraju. Więc początek wojny był dla niego prawdopodobnie ulgą. Na Podlasie przyjechał walczyć i tam otrzymał później od swoich ludzi, w Londynie, krzyż bojowy z Kżyżem Walecznym i pretekst. Dlaczego to dostał? Za to, co kazał spalić białoruską wioskę!
Nie zabił miejscowej ludności, jak to zwykle robili Niemcy, ale i tak wypędził miejscowych z ich domów i spalił to miejsce. Rozumiem, dlaczego to zrobił – bolszewik strzelił mu w plecy i zabił sierżanta. Sierżant jest duszą kompanii kawalerii, sierżant i to jest uderzający cios. Trzeba było się zemścić.
Ale nadal nie odczuwam ulgi moralnej. Wiele razy kłóciliśmy się z wujem podczas wizyty u mężczyzny na Gunnersbury Lane, londyńskim cmentarzu.
Leży nieopodal Pomnika Katyńskiego w Smoleńsku. Zapewne kłócą się z ukraińską Banderą, a ci z trójzębem wyrzeźbionym w kamieniu leżą tam chwalebnie, nie mają wątpliwości co do swojej militarnej chwały.
Wujek Gugl tlumaczyl