Hic liber me obstupefecit; est enim tam bene scriptus. Res bene
ordinatae, sententiae bene habitae atque lingua Anglica optima, thema
assidue adhaesum. Praeterea hominem tam maturum tantaque humilitate
animi et sui conscientia patefacit ut nusquam in conspectu appareat ille
"Thicko Harry" vel "Hooray Harry" aliter quam in diurnis commemoratus.
Utinam noster princeps talis esset! Nam hic iuvenis posset fieri rex
optimus.
Sed tum cognovi verum auctorem; J.R. Moehringer.
Sed festina lentius, Ede. Quo vadis tam celeriter? Subsiste et regredere
Romam. Noster enim princeps has memorias recitavit auctore coram, qui
deinde eas chartae commisit. Itaque aliquid laudis principi debetur.
******************************************************

Haec sententia mihi occurrit, uniformitati personae esse tamquam ordinem
rerum. Sumus enim penitus una res, tunc penitus alia, tunc alia, et sic
porro ordinatim usque ad mortem. Quaeque nova persona thronum mentis
assumit, longius autem nos a persona originali ducit, ab ea persona
forsitan intima, hoc est a puero. Ita vero; naturale salutareque est se
evolvere maturareque et ad sapientiam progredi; sed pueritiae inest
quaedam castitas quae iteratione semper diluitur.
“It occurred to me then that identity is a hierarchy. We are primarily
one thing, and then we’re primarily another, and then another, and so
on, until death—in succession. Each new identity assumes the throne of
Self, but takes us further from our original self, perhaps our core
self—the child. Yes, evolution, maturation, the path towards wisdom,
it’s all natural and healthy, but there’s a purity to childhood, which
is diluted with each iteration.”

Ed Cryer wrote:
> Hic liber me obstupefecit; est enim tam bene scriptus. Res bene
> ordinatae, sententiae bene habitae atque lingua Anglica optima, thema
> assidue adhaesum. Praeterea hominem tam maturum tantaque humilitate
> animi et sui conscientia patefacit ut nusquam in conspectu appareat ille
> "Thicko Harry" vel "Hooray Harry" aliter quam in diurnis commemoratus.
> Utinam noster princeps talis esset! Nam hic iuvenis posset fieri rex
> optimus.
> Sed tum cognovi verum auctorem; J.R. Moehringer.
> Sed festina lentius, Ede. Quo vadis tam celeriter? Subsiste et regredere
> Romam. Noster enim princeps has memorias recitavit auctore coram, qui
> deinde eas chartae commisit. Itaque aliquid laudis principi debetur.
>
> ******************************************************
>
>
> Haec sententia mihi occurrit, uniformitati personae esse tamquam ordinem
> rerum. Sumus enim penitus una res, tunc penitus alia, tunc alia, et sic
> porro ordinatim usque ad mortem. Quaeque nova persona thronum mentis
> assumit, longius autem nos a persona originali ducit, ab ea persona
> forsitan intima, hoc est a puero. Ita vero; naturale salutareque est se
> evolvere maturareque et ad sapientiam progredi; sed pueritiae inest
> quaedam castitas quae iteratione semper diluitur.
>
> “It occurred to me then that identity is a hierarchy. We are primarily
> one thing, and then we’re primarily another, and then another, and so
> on, until death—in succession. Each new identity assumes the throne of
> Self, but takes us further from our original self, perhaps our core
> self—the child. Yes, evolution, maturation, the path towards wisdom,
> it’s all natural and healthy, but there’s a purity to childhood, which
> is diluted with each iteration.”

There is a grammatical howler in the above Latin. I'll correct it and
give a short lecture.
The verb "adhaereo" is intransitive. It takes only an indirect object,
in the dative case. Passive voice is therefore ruled out. At least it
would be in most languages, but Latin had an idiomatic usage for such cases.
Ventum est in oppidum
Sic itur ad astra
Totis trepidatur castris
This is usually termed "impersonal passive".
My correction;
themati assidue adhaesum est (adhaeretur).
Ed

Ed Cryer wrote:
> Hic liber me obstupefecit; est enim tam bene scriptus. Res bene
> ordinatae, sententiae bene habitae atque lingua Anglica optima, thema
> assidue adhaesum. Praeterea hominem tam maturum tantaque humilitate
> animi et sui conscientia patefacit ut nusquam in conspectu appareat ille
> "Thicko Harry" vel "Hooray Harry" aliter quam in diurnis commemoratus.
> Utinam noster princeps talis esset! Nam hic iuvenis posset fieri rex
> optimus.
> Sed tum cognovi verum auctorem; J.R. Moehringer.
> Sed festina lentius, Ede. Quo vadis tam celeriter? Subsiste et regredere
> Romam. Noster enim princeps has memorias recitavit auctore coram, qui
> deinde eas chartae commisit. Itaque aliquid laudis principi debetur.
>
> ******************************************************
>
>
> Haec sententia mihi occurrit, uniformitati personae esse tamquam ordinem
> rerum. Sumus enim penitus una res, tunc penitus alia, tunc alia, et sic
> porro ordinatim usque ad mortem. Quaeque nova persona thronum mentis
> assumit, longius autem nos a persona originali ducit, ab ea persona
> forsitan intima, hoc est a puero. Ita vero; naturale salutareque est se
> evolvere maturareque et ad sapientiam progredi; sed pueritiae inest
> quaedam castitas quae iteratione semper diluitur.
>
> “It occurred to me then that identity is a hierarchy. We are primarily
> one thing, and then we’re primarily another, and then another, and so
> on, until death—in succession. Each new identity assumes the throne of
> Self, but takes us further from our original self, perhaps our core
> self—the child. Yes, evolution, maturation, the path towards wisdom,
> it’s all natural and healthy, but there’s a purity to childhood, which
> is diluted with each iteration.”
Valde suspicor nostrum Henricum suos pontes post se incendisse. Potest
fieri ut plus humanitatis habeat plusque desiderii libertatis quam
ceteri familiae regiae; potest fieri ut plus spiritus Americani sentiat.
Sed fecit id quod Thomas Wolfe fecit "Look Homeward, Angel" scribendo,
aut Sinclair Lewis "Main Street".
Edus

Ed Cryer wrote:
> Hic liber me obstupefecit; est enim tam bene scriptus. Res bene
> ordinatae, sententiae bene habitae atque lingua Anglica optima, thema
> assidue adhaesum. Praeterea hominem tam maturum tantaque humilitate
> animi et sui conscientia patefacit ut nusquam in conspectu appareat ille
> "Thicko Harry" vel "Hooray Harry" aliter quam in diurnis commemoratus.
> Utinam noster princeps talis esset! Nam hic iuvenis posset fieri rex
> optimus.
> Sed tum cognovi verum auctorem; J.R. Moehringer.
> Sed festina lentius, Ede. Quo vadis tam celeriter? Subsiste et regredere
> Romam. Noster enim princeps has memorias recitavit auctore coram, qui
> deinde eas chartae commisit. Itaque aliquid laudis principi debetur.
>
> ******************************************************
>
>
> Haec sententia mihi occurrit, uniformitati personae esse tamquam ordinem
> rerum. Sumus enim penitus una res, tunc penitus alia, tunc alia, et sic
> porro ordinatim usque ad mortem. Quaeque nova persona thronum mentis
> assumit, longius autem nos a persona originali ducit, ab ea persona
> forsitan intima, hoc est a puero. Ita vero; naturale salutareque est se
> evolvere maturareque et ad sapientiam progredi; sed pueritiae inest
> quaedam castitas quae iteratione semper diluitur.
>
> “It occurred to me then that identity is a hierarchy. We are primarily
> one thing, and then we’re primarily another, and then another, and so
> on, until death—in succession. Each new identity assumes the throne of
> Self, but takes us further from our original self, perhaps our core
> self—the child. Yes, evolution, maturation, the path towards wisdom,
> it’s all natural and healthy, but there’s a purity to childhood, which
> is diluted with each iteration.”
Valde suspicor nostrum Henricum suos pontes post se incendisse. Potest
fieri ut plus humanitatis habeat plusque desiderii libertatis quam
ceteri familiae regiae; potest fieri ut plus spiritus Americani sentiat.
Sed fecit id quod Thomas Wolfe fecit "Look Homeward, Angel" scribendo,
aut Sinclair Lewis "Main Street".
Edus

Ed Cryer wrote:
> Ed Cryer wrote:
>> Hic liber me obstupefecit; est enim tam bene scriptus. Res bene
>> ordinatae, sententiae bene habitae atque lingua Anglica optima, thema
>> assidue adhaesum. Praeterea hominem tam maturum tantaque humilitate
>> animi et sui conscientia patefacit ut nusquam in conspectu appareat
>> ille "Thicko Harry" vel "Hooray Harry" aliter quam in diurnis
>> commemoratus.
>> Utinam noster princeps talis esset! Nam hic iuvenis posset fieri rex
>> optimus.
>> Sed tum cognovi verum auctorem; J.R. Moehringer.
>> Sed festina lentius, Ede. Quo vadis tam celeriter? Subsiste et
>> regredere Romam. Noster enim princeps has memorias recitavit auctore
>> coram, qui deinde eas chartae commisit. Itaque aliquid laudis principi
>> debetur.
>>
>> ******************************************************
>>
>>
>> Haec sententia mihi occurrit, uniformitati personae esse tamquam
>> ordinem rerum. Sumus enim penitus una res, tunc penitus alia, tunc
>> alia, et sic porro ordinatim usque ad mortem. Quaeque nova persona
>> thronum mentis assumit, longius autem nos a persona originali ducit,
>> ab ea persona forsitan intima, hoc est a puero. Ita vero; naturale
>> salutareque est se evolvere maturareque et ad sapientiam progredi; sed
>> pueritiae inest quaedam castitas quae iteratione semper diluitur.
>>
>> “It occurred to me then that identity is a hierarchy. We are primarily
>> one thing, and then we’re primarily another, and then another, and so
>> on, until death—in succession. Each new identity assumes the throne of
>> Self, but takes us further from our original self, perhaps our core
>> self—the child. Yes, evolution, maturation, the path towards wisdom,
>> it’s all natural and healthy, but there’s a purity to childhood, which
>> is diluted with each iteration.”
>
> Valde suspicor nostrum Henricum suos pontes post se incendisse. Potest
> fieri ut plus humanitatis habeat plusque desiderii libertatis quam
> ceteri familiae regiae; potest fieri ut plus spiritus Americani sentiat.
> Sed fecit id quod Thomas Wolfe fecit "Look Homeward, Angel" scribendo,
> aut Sinclair Lewis "Main Street".
>
> Edus
>
Licetne hoc foro alucinari? Me igitur donabo illa licentia, et sicut
Lucius Apuleius "ego tibi sermone isto Milesio varias fabulas conseram
auresque tuas benivolas lepido susurro permulceam". Ludicrum et mihi et
eis qui legant sumministrabo.
Noster princeps iuvenis nunc in quasi exilio aetatem agit, libros
scribit, colloquia televisica habet, omnes locos suo plangore suaque
veritate implet.
Hoc fecerunt ante eum nonnulli principes Anglici; Henricus Tudor in
Francia exsul, etiam Carolus Eduardus Stuart. Unus exercitum ibi paratum
in Britanniam traiecit et regem Ricardum III proelio superavit; alter in
Caledoniam navigavit, ubi indigenas septentrionales ad suam causam
persuasit (se quidem promptissime adhibuerunt) et ad meridiem duxit
contra Georgium II.
America in sua iuventute exercitus Britannicos vicit et libertatem
suique imperium adepta est; qui triumphus tum Franciam pervasit et
Europam in res novas iecit.
Quid nunc? Arma Americana ubique praevalent. Sunt enim tam ante tempora
sita tantaque multitudine hominum stipata. Et oceanus Atlanticus nil
plus quam duo milia passuum a nostris litoribus extenditur. Mox iterum
ad praesidentiam veniet Donaldus Trump, ille imperator novarum rerum una
cum suis moenibus contra libertatem; atque forsan ultionem petat
coloniae pristinae.
Sicut infra dixi, alucinor. Omnia quae possint futura peragro et animo
meditor.
Edus

Ed Cryer wrote:
> Ed Cryer wrote:
>> Ed Cryer wrote:
>>> Hic liber me obstupefecit; est enim tam bene scriptus. Res bene
>>> ordinatae, sententiae bene habitae atque lingua Anglica optima, thema
>>> assidue adhaesum. Praeterea hominem tam maturum tantaque humilitate
>>> animi et sui conscientia patefacit ut nusquam in conspectu appareat
>>> ille "Thicko Harry" vel "Hooray Harry" aliter quam in diurnis
>>> commemoratus.
>>> Utinam noster princeps talis esset! Nam hic iuvenis posset fieri rex
>>> optimus.
>>> Sed tum cognovi verum auctorem; J.R. Moehringer.
>>> Sed festina lentius, Ede. Quo vadis tam celeriter? Subsiste et
>>> regredere Romam. Noster enim princeps has memorias recitavit auctore
>>> coram, qui deinde eas chartae commisit. Itaque aliquid laudis
>>> principi debetur.
>>>
>>> ******************************************************
>>>
>>>
>>> Haec sententia mihi occurrit, uniformitati personae esse tamquam
>>> ordinem rerum. Sumus enim penitus una res, tunc penitus alia, tunc
>>> alia, et sic porro ordinatim usque ad mortem. Quaeque nova persona
>>> thronum mentis assumit, longius autem nos a persona originali ducit,
>>> ab ea persona forsitan intima, hoc est a puero. Ita vero; naturale
>>> salutareque est se evolvere maturareque et ad sapientiam progredi;
>>> sed pueritiae inest quaedam castitas quae iteratione semper diluitur.
>>>
>>> “It occurred to me then that identity is a hierarchy. We are
>>> primarily one thing, and then we’re primarily another, and then
>>> another, and so on, until death—in succession. Each new identity
>>> assumes the throne of Self, but takes us further from our original
>>> self, perhaps our core self—the child. Yes, evolution, maturation,
>>> the path towards wisdom, it’s all natural and healthy, but there’s a
>>> purity to childhood, which is diluted with each iteration.”
>>
>> Valde suspicor nostrum Henricum suos pontes post se incendisse. Potest
>> fieri ut plus humanitatis habeat plusque desiderii libertatis quam
>> ceteri familiae regiae; potest fieri ut plus spiritus Americani
>> sentiat. Sed fecit id quod Thomas Wolfe fecit "Look Homeward, Angel"
>> scribendo, aut Sinclair Lewis "Main Street".
>>
>> Edus
>>
>
> Licetne hoc foro alucinari? Me igitur donabo illa licentia, et sicut
> Lucius Apuleius "ego tibi sermone isto Milesio varias fabulas conseram
> auresque tuas benivolas lepido susurro permulceam". Ludicrum et mihi et
> eis qui legant sumministrabo.
>
> Noster princeps iuvenis nunc in quasi exilio aetatem agit, libros
> scribit, colloquia televisica habet, omnes locos suo plangore suaque
> veritate implet.
> Hoc fecerunt ante eum nonnulli principes Anglici; Henricus Tudor in
> Francia exsul, etiam Carolus Eduardus Stuart. Unus exercitum ibi paratum
> in Britanniam traiecit et regem Ricardum III proelio superavit; alter in
> Caledoniam navigavit, ubi indigenas septentrionales ad suam causam
> persuasit (se quidem promptissime adhibuerunt) et ad meridiem duxit
> contra Georgium II.
> America in sua iuventute exercitus Britannicos vicit et libertatem
> suique imperium adepta est; qui triumphus tum Franciam pervasit et
> Europam in res novas iecit.
> Quid nunc? Arma Americana ubique praevalent. Sunt enim tam ante tempora
> sita tantaque multitudine hominum stipata. Et oceanus Atlanticus nil
> plus quam duo milia passuum a nostris litoribus extenditur. Mox iterum
> ad praesidentiam veniet Donaldus Trump, ille imperator novarum rerum una
> cum suis moenibus contra libertatem; atque forsan ultionem petat
> coloniae pristinae.
>
> Sicut infra dixi, alucinor. Omnia quae possint futura peragro et animo
> meditor.
>
> Edus
>
Propius a veritate scripsissem duo milia miliorum passuum.
Edus