....zakonczy-byc moze-nagle bulgotanie morz i oceanow, wybuchy torped termobarycznych. Rufin M. to wie i dobrze rozumial dlaczego oficer marwoju USA podchodzil go w trakcie swego pobytu w Chicago. Po prostu Amerykanie ciekawi byli co wie sam Rufin w branzy ich kluczowego zainteresowania-akustyki lodzi podwodnych. Taka wiedza to sprawa zycia i smierci milionow-o czym mozemy sie niedlugo przekonac.
Rufin -imie ciekawe niczym u syna Krwawego Felka z Dzierzynowa-nie dal sie podkupic kapitalistycznym diablom. Zameldowal o podchodach yankesow, gdzie trzeba. Za wiernosc , nagrodzony tytulem profesora doktora, czlonkostwem Polskiej Akademii Nauk jak i wlasnym Instytutem. Idylla malenka taka.
Az nagle-grom z jasnego nieba! Rufin sie zbiera do chwalebnej emerytury, na laurach profesorskich, liczy na order chlebowy i tluste apanaze. A tu jakies Swinskie Ryje z Instytutu Pamieci Narodowej zaczynaja mu robic kolo dupy.. Ze niby kapowal studentow w okresie bledow i wypaczen.
Wiec Rufin z rozpacza do mnie-ratuj kolezke z klasy, powiedz komu trzeba by mi zeskoczyli z garbu! Rufin nie rozumie, ze ja nie mam zadnych wplywow wsrod bandy solidaruchow. Co wiecej, trzymam sie od tej bandy z daleka i nimi gardze. A ze Rufin jako pro-dziekan do spraw studenckich spotykal sie na miescie co tydzien z ubekiem, sprawy studenckie omawial-to coz w tym dziwnego? To przeciez nalezalo do jego obowiazkow! Jesli nie klamal, nie skrzywdzil czlowieka bezpodstawnie to nie ma sie czego obawiac.
Jakis starszy w IPN to zrozumial rowniez i ukrecil leb sprawie. Rufin dzis wacha kwiatki, nasluchuje drzenia ziemi pod kopytami Jedzcow Apokalipsy.
Zapewne tez slyszy w uchu pamieci swej nasze wspolne muzykowanie na skrzpcach, w orkiestrze szkolnej w Bydgoszczy. Ja-koncertmistrz oczywiscie, w I-szym glosie. Rufin=zaledwie glos 3-ci, gdzies z tylu orkiestry. Ale i tak wyszedl na ludzi. Zasluga Marysi zapewne, kolezanki z klasy, z ktora sie pozniej ozenil.