https://www.facebook.com/v15.0/plugins/post.php?app_id=&channel=https%3A%2F%2Fstaticxx.facebook.com%2Fx%2Fconnect%2Fxd_arbiter%2F%3Fversion%3D46%23cb%3Df174cb0713d6856%26domain%3Dpulsembed.eu%26is_canvas%3Dfalse%26origin%3Dhttps%253A%252F%252Fpulsembed.eu%252Ff21ca582f6386b4%26relation%3Dparent.parent&container_width=850&href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FTheAsherHouse%2Fposts%2Fpfbid02m1RT1jQc4pkzgCGt8ZWkXgyrsizhBZEdh9B9aWZRcs7NgeCWyq778cVF9ibriFFvl&locale=en_US&sdk=joey&width=552

niedziela, 1 stycznia 2023 o 20:43:19 UTC+1 mant...@gmail.com napisał(a):
> https://www.facebook.com/v15.0/plugins/post.php?app_id=&channel=https%3A%2F%2Fstaticxx.facebook.com%2Fx%2Fconnect%2Fxd_arbiter%2F%3Fversion%3D46%23cb%3Df174cb0713d6856%26domain%3Dpulsembed.eu%26is_canvas%3Dfalse%26origin%3Dhttps%253A%252F%252Fpulsembed.eu%252Ff21ca582f6386b4%26relation%3Dparent.parent&container_width=850&href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FTheAsherHouse%2Fposts%2Fpfbid02m1RT1jQc4pkzgCGt8ZWkXgyrsizhBZEdh9B9aWZRcs7NgeCWyq778cVF9ibriFFvl&locale=en_US&sdk=joey&width=552

"Telimena ku lewej izbie obrócona
Wachlując batystową chusteczką ramiona:
«Jak mamę kocham — rzekła — Hrabia się nie myli.
Znam ja dobrze Rosyją. Państwo nie wierzyli,
Gdy im nieraz mówiłam, jak tam z wielu względów
Godna pochwały czujność i srogość urzędów.
Byłam ja w Petersburku, nie raz, nie dwa razy!
Miłe wspomnienia! wdzięczne przeszłości obrazy!
Co za miasto! Nikt z panów nie był w Petersburku?
Chcecie może plan widzieć? Mam plan miasta w biurku.
Latem świat petersburski zwykł mieszkać na daczy,
To jest w pałacach wiejskich (dacza wioskę znaczy).
Mieszkałam w pałacyku, tuż nad Newą rzeką,
Niezbyt blisko od miasta i niezbyt daleko,
Na niewielkim, umyślnie sypanym pagórku:
Ach, co to był za domek! Plan mam dotąd w biurku.
Otóż, na me nieszczęście, najął dom w sąsiedztwie
Jakiś mały czynownik siedzący na śledztwie;
Trzymał kilkoro chartów: co to za męczarnie,
Gdy blisko mieszka mały czynownik i psiarnie!
Ilekroć z książką wyszłam sobie do ogrodu,
Użyć księżyca blasku, wieczornego chłodu
Zaraz i pies przyleciał, i kręcił ogonem,
I strzygł uszami, właśnie jakby był szalonym.
Nieraz się nalękałam. Serce mi wróżyło
Z tych psów jakieś nieszczęście: tak się też zdarzyło.
Bo gdym szła do ogrodu pewnego poranka,
Chart u nóg mych zadławił mojego kochanka
Bonończyka! Ach, była to rozkoszna psina,
Miałam ją w podarunku od księcia Sukina
Na pamiątkę; rozumna, żywa jak wiewiórka:
Mam jej portrecik, tylko nie chcę iść do biurka.
Widząc ją zadławioną, z wielkiej alteracji
Dostałam mdłości, spazmów, serca palpitacji.
Może by gorzej jeszcze z moim zdrowiem było;
Szczęściem, nadjechał właśnie z wizytą Kiryło
Gawrylicz Kozodusin, wielki łowczy dworu.
Pyta się o przyczynę tak złego humoru,
Każe wnet urzędnika przyciągnąć za uszy;
Staje pobladły, drżący i prawie bez duszy.
»Jak śmiesz — krzyknął Kiryło piorunowym głosem —
Szczuć wiosną łanię kotną tuż pod carskim nosem?«
Osłupiały czynownik darmo się zaklinał,
Że polowania dotąd jeszcze nie zaczynał,
Że z wielkiego łowczego wielkim pozwoleniem,
Zwierz uszczuty zda mu się być psem, nie jeleniem.
»Jak to? — krzyknął Kiryło — to śmiałbyś, hultaju,
Znać się lepiej na łowach i zwierząt rodzaju
Niźli ja, Kozodusin, carski jegermajster?
Niechajże nas rozsądzi zaraz policmajster!«
Wołają policmajstra, każą spisać śledztwo.
»Ja — rzecze Kozodusin — wydaję świadectwo,
Że to łania; on plecie, że to pies domowy:
Rozsądź nas, kto zna lepiej zwierzynę i łowy!«
Policmajster powinność służby swej rozumiał:
Bardzo się nad zuchwalstwem czynownika zdumiał
I odwiódłszy na stronę po bratersku radził,
By przyznał się do winy i tym grzech swój zgładził..
Łowczy udobruchany przyrzekł, że się wstawi
Do cesarza i wyrok nieco ułaskawi.
Skończyło się, że charty poszły na powrozy,
A czynownik na cztery tygodnie do kozy.
Zabawiła nas cały wieczór ta pustota;
Zrobiła się nazajutrz z tego anegdota,
Że w sądy o mym piesku wielki łowczy wdał się:
I nawet wiem z pewnością, że sam cesarz śmiał się»."
Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz II 593-658

On Sunday, 1 January 2023 at 21:01:22 UTC+1, Jakub A. Krzewicki wrote:
> niedziela, 1 stycznia 2023 o 20:43:19 UTC+1 mant...@gmail.com napisał(a):
> > https://www.facebook.com/v15.0/plugins/post.php?app_id=&channel=https%3A%2F%2Fstaticxx.facebook.com%2Fx%2Fconnect%2Fxd_arbiter%2F%3Fversion%3D46%23cb%3Df174cb0713d6856%26domain%3Dpulsembed.eu%26is_canvas%3Dfalse%26origin%3Dhttps%253A%252F%252Fpulsembed.eu%252Ff21ca582f6386b4%26relation%3Dparent.parent&container_width=850&href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FTheAsherHouse%2Fposts%2Fpfbid02m1RT1jQc4pkzgCGt8ZWkXgyrsizhBZEdh9B9aWZRcs7NgeCWyq778cVF9ibriFFvl&locale=en_US&sdk=joey&width=552
>
> "Telimena ku lewej izbie obrócona
> Wachlując batystową chusteczką ramiona:
> «Jak mamę kocham — rzekła — Hrabia się nie myli.
> Znam ja dobrze Rosyją. Państwo nie wierzyli,
> Gdy im nieraz mówiłam, jak tam z wielu względów
> Godna pochwały czujność i srogość urzędów.
> Byłam ja w Petersburku, nie raz, nie dwa razy!
> Miłe wspomnienia! wdzięczne przeszłości obrazy!
> Co za miasto! Nikt z panów nie był w Petersburku?
> Chcecie może plan widzieć? Mam plan miasta w biurku.
> Latem świat petersburski zwykł mieszkać na daczy,
> To jest w pałacach wiejskich (dacza wioskę znaczy).
> Mieszkałam w pałacyku, tuż nad Newą rzeką,
> Niezbyt blisko od miasta i niezbyt daleko,
> Na niewielkim, umyślnie sypanym pagórku:
> Ach, co to był za domek! Plan mam dotąd w biurku.
> Otóż, na me nieszczęście, najął dom w sąsiedztwie
> Jakiś mały czynownik siedzący na śledztwie;
> Trzymał kilkoro chartów: co to za męczarnie,
> Gdy blisko mieszka mały czynownik i psiarnie!
> Ilekroć z książką wyszłam sobie do ogrodu,
> Użyć księżyca blasku, wieczornego chłodu
> Zaraz i pies przyleciał, i kręcił ogonem,
> I strzygł uszami, właśnie jakby był szalonym.
> Nieraz się nalękałam. Serce mi wróżyło
> Z tych psów jakieś nieszczęście: tak się też zdarzyło.
> Bo gdym szła do ogrodu pewnego poranka,
> Chart u nóg mych zadławił mojego kochanka
> Bonończyka! Ach, była to rozkoszna psina,
> Miałam ją w podarunku od księcia Sukina
> Na pamiątkę; rozumna, żywa jak wiewiórka:
> Mam jej portrecik, tylko nie chcę iść do biurka.
> Widząc ją zadławioną, z wielkiej alteracji
> Dostałam mdłości, spazmów, serca palpitacji.
> Może by gorzej jeszcze z moim zdrowiem było;
> Szczęściem, nadjechał właśnie z wizytą Kiryło
> Gawrylicz Kozodusin, wielki łowczy dworu.
> Pyta się o przyczynę tak złego humoru,
> Każe wnet urzędnika przyciągnąć za uszy;
> Staje pobladły, drżący i prawie bez duszy.
> »Jak śmiesz — krzyknął Kiryło piorunowym głosem —
> Szczuć wiosną łanię kotną tuż pod carskim nosem?«
> Osłupiały czynownik darmo się zaklinał,
> Że polowania dotąd jeszcze nie zaczynał,
> Że z wielkiego łowczego wielkim pozwoleniem,
> Zwierz uszczuty zda mu się być psem, nie jeleniem.
> »Jak to? — krzyknął Kiryło — to śmiałbyś, hultaju,
> Znać się lepiej na łowach i zwierząt rodzaju
> Niźli ja, Kozodusin, carski jegermajster?
> Niechajże nas rozsądzi zaraz policmajster!«
> Wołają policmajstra, każą spisać śledztwo.
> »Ja — rzecze Kozodusin — wydaję świadectwo,
> Że to łania; on plecie, że to pies domowy:
> Rozsądź nas, kto zna lepiej zwierzynę i łowy!«
> Policmajster powinność służby swej rozumiał:
> Bardzo się nad zuchwalstwem czynownika zdumiał
> I odwiódłszy na stronę po bratersku radził,
> By przyznał się do winy i tym grzech swój zgładził.
> Łowczy udobruchany przyrzekł, że się wstawi
> Do cesarza i wyrok nieco ułaskawi.
> Skończyło się, że charty poszły na powrozy,
> A czynownik na cztery tygodnie do kozy.
> Zabawiła nas cały wieczór ta pustota;
> Zrobiła się nazajutrz z tego anegdota,
> Że w sądy o mym piesku wielki łowczy wdał się:
> I nawet wiem z pewnością, że sam cesarz śmiał się»."
> Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz II 593-658
cóż za pamięć
podziwiam