W dniu 11.03.2024 o 00:32, RussetBulba pisze:
> Odpowiedzi na to udziela sam Putin jak i fakty.

Odpowiedzi na-to udzielają sami Amerykanie. Proszę tu nie pierdolić
głodnych, reżimowo propagandowych kawałków.

Imperializm Brzezińskiego

Amerykańska publicystka podkreśla, że Reagan szukał porozumienia z ZSRR
– u boku miał jednak szarą eminencję, czyli Zbigniewa Brzezińskiego –
chorobliwego rusofoba. Postać Brzezińskiego przywoływana jest w
publikacji wielokrotnie i za każdym razem pejoratywnie. Według autorów
książki, Brzeziński to główna sprężyna makiawelistycznej polityki USA
kilku ostatnich dekad. Tytuł książki nawiązuje zresztą do publikacji
Brzezińskiego pt.„Wielka Szachownica”, w której Brzeziński uznał, że dla
zabezpieczenia interesów w USA w Eurazji istotne są tzw. „państwa
sworznie”. Jednym z nich jest właśnie Ukraina. Ponadto uznał, że ten kto
kontroluje Eurazję, ten kontroluje cały świat. Według Brzezińskiego
tylko jeden kraj ma prawo rządzić całym globem i są to Stany, ponieważ
są państwem prawym i dobroczynnym (sic!). Jeśli nie one będą rządzić
światem, to zrobi to jakaś imperialna potęga. Amerykański dyplomata
polskiego pochodzenia odpowiedzialny był za plan wciągniecia ZSRR w
wojnę w Afganistanie. Sowieci mieli wykrwawić się w niej podobnie jak
Amerykanie w Wietnamie. Na pytanie dziennikarza czy nie żałuje
rozpętania tego krwawego konfliktu odpowiedział: „Żałować? Czego? Ta
tajna misja była doskonałym pomysłem. Miała taki skutek, że udało się
wciągnąć Rosjan w afgańską pułapkę, a pan chce żebym tego żałował!? W
dniu kiedy Sowieci oficjalnie przekroczyli granicę, napisałem do
prezydenta Cartera: „To szansa, żeby zgotować Rosji drugi Wietnam”. W
roku 1989 Brzeziński zrezygnował z pracy na uczelni na rzecz opracowania
„Projektu Ukraina”, którego głównym celem było doprowadzanie do
niepodległej i niezależnej od ZSRR Ukrainy. Następnie wykorzystując
organizację pozarządową Freedom House, która była wcześniej przykrywką
dla operacji CIA, zaangażował się w zakulisowe działania na rzecz
rozpętania wojny w Czeczenii. Zaangażował się również w budowę rurociągu
Baku-Tibilisi-Cehyan, który miał za zadanie zmniejszenie rosyjskich
zysków z eksploatacji złóż paliw kopalnych w regionie Morza
Kaspijskiego. Według amerykańskiej publicystki, to również Brzeziński
wraz ze swoim synem Markiem nakręcił spiralę nienawiści w szeregach
jastrzębi, zarówno tych neokonserwatywnych, jak i tych neoliberalnych
wobec Putina. To oni pierwsi zaczęli nazywać go Hitlerem, co szybko
podchwycili tacy politycy, jak John Kerry czy Hilary Clinton. W maju
2014 r. Brzeziński stwierdził, że USA mają prawo i obowiązek wyrwania
Ukrainy z rosyjskiej strefy wpływów i włączenia jej we własną strefę.
Stąd poparcie dla obalenia prezydenta Janukowycza i dążenie do
sprowokowania Rosji do pełnowymiarowej interwencji na Ukrainie, która na
zachodzie tego kraju spotkałaby się z silnym oporem. Następnie ze
wsparciem pokrzywdzonym przyszłyby Stany wraz ze swoimi natowskimi
sojusznikami. W efekcie, być może, udałoby się osłabić i zdestabilizować
Rosję na tyle, że od władzy zostałby odsunięty Putin. A Putin to
człowiek, który jest największą przeszkodą w realizacji planów
Brzezińskiego.

Plany Sachsa i Sorosa

Autorzy książki piszą również o zaangażowaniu Polski w przygotowanie
rewolucji na Majdanie. Według amerykańskich publicystów członkowie
Swobody i Prawego Sektora szkoleni byli w zakresie prowadzenia walk
ulicznych w ośrodku szkolenia policji w Legionowie. Teza ta nie znajduje
jednak potwierdzenia w żadnych medialnych doniesieniach w Polsce. Należy
wątpić, żeby strona polska wykorzystała do tego celu znany ośrodek
szkoleniowy policji, ponieważ zbyt łatwo wiadomość o tym mogłaby wyciec
do mediów. Poza krytyką pod adresem Polski za jej kierunek polityki
zagranicznej znaleźć można w poniekąd wyrazy współczucia dla naszego
kraju, za to, że stał się poletkiem doświadczalnym dla ekipy Sachsa,
Sorosa określanego mianem „międzynarodowego spekulanta” i
Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Celem tych ludzi i instytucji był
drenaż polskiej gospodarki, której efektem była prywatyzacja
przeprowadzona pod ich dyktando. Po tym, jak sprawnie przebiegała
złodziejska prywatyzacja w Polsce jej twórcy nabrali animuszu i
postanowili podobny plan zrealizować w Rosji. Czas był dobry, ponieważ
rządy Jelcyna były jedynym z najtragiczniejszych okresów w całej
historii Rosji. Był to człowiek w dużej mierze sterowany przez Zachód.
Był tym samym przeciwieństwem Putina, którego autorzy nachwalić się nie
mogą. Podkreślają, że wydźwignął on Rosję z zapaści, konsekwentnie
poprawiając stan rosyjskiej gospodarki i poziom życia Rosjan: „Dla
każdego niezależnego i uczciwego intelektualnie analityka, który na
przestrzeni lat śledził wypowiedzi i działania Putina, oczywistym jest,
że stopniowo i metodycznie dąży on do podniesienia poziomu życia
rosyjskiego narodu”. Nawet embargo narzucone na Rosję za przyłączenie
Krymu obrócił na korzyść Rosji, doprowadzając do wzrostu poziomu
rosyjskiej autarkii oraz zacieśnienia współpracy gospodarczej i
wojskowej z Chinami czy Iranem.

Neokonserwatyści i ich zbrojenia

Obok Brzezińskiego, głównym środowiskiem prowadzącym politykę
konfrontacji z Rosją są amerykańscy konserwatyści, którzy prowadzą swoją
działalność z wykorzystaniem organizacji pozarządowych oraz działań z
zakresu walki informacyjnej. Dziennikarze zwracają również uwagę na
systematyczne zacieśnianie się relacji między USA a Izraelem, pomimo
tego, że często polityka USA względem Izraela jest sprzeczna z interesem
Ameryki. To co stało się na Ukrainie w 2014 r. jest według autorów
„Ukraińskiej Szachownicy” elementem większej całości działań, w które
zaangażowane są Stany: Kosowo, Gruzja, Syria, Libia, Irak. Według nich
najistotniejszym błędem w polityce USA po rozpadzie Układu Warszawskiego
było kontynuowanie marszu NATO na wschód, które nieznajduje w ich oczach
żadnego uzasadnienia, tym bardziej, że Stany obiecały Gorbaczowowi, że w
zamian za zgodę na zjednoczenie Niemiec Pakt Północnoatlantycki nie
zostanie poszerzony na wschód. Poszerzenie sojuszu ma w polityce USA
jednak wg nich uzasadnienie. Kolejne kraje członkowskie umożliwiają USA
sprzedaż broni, która przynosi gigantyczne zyski. Budowanie napięcia z
Rosją i Chinami, za pośrednictwem NATO, pozwala usprawiedliwiać wydatki
na zbrojenia w budżecie USA, za co autorzy również krytykują ekipy
kolejnych prezydentów. Mimo kierunku jaki obrało NATO pod amerykańskim
przywództwem, Rosja i Putin zachowali się z klasą po zamachach 11
września, kiedy to rosyjskie służby specjalne udzieliły wsparcia
wywiadowczego i logistycznego w walce z terroryzmem okazując solidaryzm
z USA. Był to czas, kiedy Rosja gotowa była stać się integralną częścią
sojuszu. W drugiej części książki K. Heartsong opisuje zaangażowanie USA
w organizacje kolorowych rewolucji. Według niego pierwszą z nich, za
którą stały Stany Zjednoczone była próbą przewrotu w Chinach w 1989
roku, znana powszechnie jako „masakra na placu Tiananmen”, która wg
Heartsonga żadną masakrą nie była. Następnie był rok 2000 i zaplanowana
akcja przeciwko Miloseviczovi i kolejno Gruzja 2003, Ukraina 2004,
Kirgistan 2005, Liban 2005 oraz Iran 2009. Jak zauważa amerykański
publicysta: „kolorowe rewolucje są w istocie wojnami prowadzonymi w
oparciu o strategię swarmingu, starannie przygotowaną przez pracowników
wywiadu, ulokowanych częstokroć w organizacjachpozarządowych (NGO),
której celem jest sterowanie rebelią, zantagonizowanie klas społecznych
oraz skłócenie społeczeństwa, aby wyreżyserować zmianę polityczną,
dokonać zmiany władzy i umożliwić grabież majątku danego państwa. Masom
jednak wmawia się, że mają one przynieść nadzieję i zmianę, wolność,
demokrację, możliwość wstąpienia do UE (w stosownym czasie) oraz inne
pozytywne skutki, w które demonstranci są skłonni „wierzyć” nie bacząc
na ich skrajny fałsz i nieszczerość”. W tym duchu autor opisuje
szczegółowo kolejne rewolucje z uwzględnieniem amerykańskiego
zaangażowania. Podczas opisywania przewrotu na Ukrainie autorzy
podkreślają zarówno skalę okrucieństwa sił, które brały udział w
obaleniu legalnie sprawującego władzę Janukowycza, jak i zaangażowanie
Swobody czy Prawego Sektora, o których piszą wprost jako o organizacjach
neonazistowskich. Autorzy w wątpliwość podają informację o tym, że
strzelający na Majdanie snajperzy strzelali z polecenia Janukowycza,
sugerując, że więcej faktów przemawia za tym, że byli to snajperzy,
którzy byli wsparciem opozycji. Ich zadaniem było doprowadzenie do
eskalacji starć i ostatecznej rozprawy z Janukowyczem, który, co warto
pamiętać, zgodził się na podpisanie porozumienia z opozycją. Publikacja
jest w gruncie rzeczy jednym wielkim oskarżeniem polityki
międzynarodowej prowadzonej przez Stany Zjednoczone po upadku ZSRR. Jest
oskarżeniem Zbigniewa Brzezińskiego, amerykańskich neokonserwatywnych
jastrzębi. Według autorów polityka ta jest szkodliwa, zarówno dla samych
Amerykanów, jak stabilizacji i pokoju na świecie. Książka nawiązuje i
uzupełnia oskarżenia, które kieruje wobec własnego kraju inny publicysta
–F. William Engdahl, który w książce pod wymownym tytułem: „Absolutna
Dominacja. Totalitarna Demokracja w Nowym Porządku Światowym”, dokonał
analogicznego rozliczenia z geopolityką USA twierdząc, że Ameryka
prowadzi politykę „absolutnej dominacji” czyli politykę, której celem
jest polityczne i gospodarcze zdominowanie całego globu. Arkadiusz Miksa
N. Baldwin, K. Heartsong, „Ukraińska szachownica. Kto i po co wywołał
wojnę na Ukrainie”, Wrocław 2018, ss. 279. Myśl Polska, nr 19-20
(5-12.05.2019)

https://docs17.chomikuj.pl/6801907864,PL,0,0,Ukrai%C5%84ska-szachownica.pdf