Procesja z Palmami
Ewangelia (Mt 21, 1-11)
Wjazd Jezusa do Jerozolimy

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Gdy się zbliżyli do Jerozolimy i przyszli do Betfage na Górze Oliwnej,
wtedy Jezus posłał dwóch uczniów, mówiąc im: «Idźcie do wsi, która jest
przed wami, a zaraz znajdziecie uwiązaną oślicę i przy niej źrebię.
Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie. A gdyby wam ktoś coś mówił,
powiecie: „Pan ich potrzebuje i zaraz je odeśle”».

A stało się to, żeby się spełniło słowo Proroka: «Powiedzcie Córze Syjonu:
Oto Król twój przychodzi do ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu
oślicy».

Uczniowie poszli i uczynili, jak im Jezus polecił. Przyprowadzili oślicę i
źrebię i położyli na nie swe płaszcze, a On usiadł na nich. Tłum zaś
ogromny słał swe płaszcze na drodze, a inni obcinali gałązki z drzew i
słali nimi drogę. A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim,
wołały głośno:

«Hosanna Synowi Dawida!
Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie!
Hosanna na wysokościach!»

Gdy wjechał do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto, i pytano: «Kto to
jest?» A tłumy odpowiadały: «To jest prorok, Jezus z Nazaretu w Galilei».

Czytanie lub śpiewanie opisu Męki Pańskiej odbywa się bez świeczników i
okadzania księgi. Czytający nie pozdrawia ludu i nie robi znaków krzyża na
księdze i na sobie.
Mękę Pańską mogą wykonać diakoni lub kapłani, ewentualnie na przemian z
chórem. Jeżeli zachodzi potrzeba, celebrans wykonuje słowa Chrystusa. Mękę
Pańską może także czytać jeden diakon na przemian z celebransem
wykonującym słowa Chrystusa. Mogą ją wykonać także lektorzy świeccy, przy
czym celebrans, o ile to możliwe, wykonuje słowa Chrystusa. Liczba
lektorów zależy od możliwości kościoła.
Tylko diakoni przed śpiewaniem Męki Pańskiej proszą celebransa o
błogosławieństwo, jak zwykle przed Ewangelią.
Dla udogodnienia wykonującym Mękę Pańską w tekście umieszczono następujące
znaki:
+ – słowa Chrystusa
E. – słowa Ewangelisty
I. – słowa innych osób pojedynczych
T. – słowa kilku osób lub tłumu
Wersja dłuższa
Ewangelia (Mt 26, 14 – 27, 66)
Męka naszego Pana Jezusa Chrystusa

Według Świętego Mateusza

Zdrada Judasza

E. Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i
rzekł: I. Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam? E. A oni wyznaczyli mu
trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać.

Przygotowanie Paschy

W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go:
T. Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy? E. On odrzekł:
+ Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: Nauczyciel
mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie urządzam Paschę z moimi uczniami. E.
Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę.

Wyjawienie zdrajcy

Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu uczniami. A
gdy jedli, rzekł: + Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda. E.
Bardzo tym zasmuceni, zaczęli pytać jeden przez drugiego: I. Chyba nie ja,
Panie? E. On zaś odpowiedział: + Ten, który ze Mną rękę zanurzył w misie,
ten Mnie wyda. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane,
lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany.
Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził. E. Wtedy Judasz,
który miał Go wydać, rzekł: I. Czyżbym ja, Rabbi? E. Odpowiedział mu: +
Tak, ty.

Ustanowienie Eucharystii

E. A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo,
połamał i dał uczniom, mówiąc: + Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje.
E. Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: +
Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu
będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę
już pił napoju z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go
będę z wami, nowy, w królestwie Ojca mojego. E. Po odśpiewaniu hymnu
wyszli w stronę Góry Oliwnej.

Przepowiednia zaparcia się Piotra

Wówczas Jezus rzekł do nich: + Wy wszyscy zwątpicie we Mnie tej nocy. Bo
jest napisane: Uderzę Pasterza, a rozproszą się owce ze stada. Lecz gdy
powstanę, udam się przed wami do Galilei. E. Odpowiedział Mu Piotr: I.
Choćby wszyscy zwątpili w Ciebie, ja nigdy nie zwątpię. E. Jezus mu rzekł:
+ Zaprawdę, powiadam ci: Jeszcze tej nocy, zanim kogut zapieje, trzy razy
się Mnie wyprzesz. E. Na to Piotr: I. Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą,
nie wyprę się Ciebie. E. Podobnie też mówili wszyscy uczniowie. Modlitwa i
trwoga konania Wtedy przyszedł Jezus z nimi do posiadłości zwanej
Getsemani i rzekł do uczniów: + Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę i tam
się pomodlę. E. Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł
się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich: + Smutna jest dusza
moja aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną. E. I odszedłszy nieco
do przodu, padł na twarz i modlił się tymi słowami: + Ojcze mój, jeśli to
możliwe, niech Mnie ominie ten kielich. Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak
Ty niech się stanie!

E. Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra:
+ Tak oto nie mogliście jednej godziny czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie
się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe.
E. Powtórnie odszedł i tak się modlił: + Ojcze mój, jeśli nie może ominąć
Mnie ten kielich i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja! E. Potem
wrócił i zastał ich śpiących, bo oczy ich były zmorzone snem. Zostawiwszy
ich, odszedł znowu i modlił się po raz trzeci, wypowiadając te same słowa.
Potem przyszedł do uczniów i rzekł do nich: + Śpicie jeszcze i
odpoczywacie? A oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy będzie wydany w ręce
grzeszników. Wstańcie, chodźmy! Oto blisko jest mój zdrajca.

Pojmanie Jezusa

E. Gdy On jeszcze mówił, oto nadszedł Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim
wielka zgraja z mieczami i kijami, od arcykapłanów i starszych ludu.
Zdrajca zaś dał im taki znak: I. Ten, którego pocałuję, to właśnie On;
Jego pochwyćcie! E. Zaraz też przystąpił do Jezusa, mówiąc: I. Witaj,
Rabbi! E. I pocałował Go. A Jezus rzekł do niego: + Przyjacielu, po co
przyszedłeś? E. Wtedy podeszli, rzucili się na Jezusa i pochwycili Go. A
oto jeden z tych, którzy byli z Jezusem, wyciągnął rękę, dobył miecza i
ugodziwszy sługę najwyższego kapłana, odciął mu ucho. Wtedy Jezus rzekł do
niego: + Włóż miecz na swoje miejsce, bo wszyscy, którzy za miecz
chwytają, od miecza giną. Czy myślisz, że nie mógłbym poprosić Ojca
mojego, a zaraz wystawiłby Mi więcej niż dwanaście zastępów aniołów? Jakże
więc wypełnią się Pisma, że tak się stać musi?

E. W owej chwili Jezus rzekł do tłumów: + Wyszliście z mieczami i kijami
jak na zbójcę, żeby Mnie ująć. Codziennie zasiadałem w świątyni i
nauczałem, a nie pochwyciliście Mnie. Lecz stało się to wszystko, żeby się
wypełniły Pisma proroków. E. Wtedy wszyscy uczniowie opuścili Go i
uciekli.

Jezus wobec Sanhedrynu

Ci zaś, którzy pochwycili Jezusa, zaprowadzili Go do najwyższego kapłana,
Kajfasza, gdzie zebrali się uczeni w Piśmie i starsi. A Piotr szedł za Nim
z daleka, aż do pałacu najwyższego kapłana. Wszedł tam na dziedziniec i
usiadł między służbą, aby widzieć, jaki będzie wynik.

Tymczasem arcykapłani i cały Sanhedryn szukali fałszywego świadectwa
przeciw Jezusowi, aby Go zgładzić. Lecz nie znaleźli, chociaż występowało
wielu fałszywych świadków. W końcu stanęło dwóch, mówiąc: T. On
powiedział: Mogę zburzyć przybytek Boży i w ciągu trzech dni go odbudować.
E. Wtedy powstał najwyższy kapłan i rzekł do Niego: I. Nic nie odpowiadasz
na to, co oni zeznają przeciwko Tobie? E. Lecz Jezus milczał. A najwyższy
kapłan rzekł do Niego: I. Zaklinam Cię na Boga żywego, powiedz nam: Czy Ty
jesteś Mesjasz, Syn Boży? E. Jezus mu odpowiedział: + Tak, Ja Nim jestem.
Ale powiadam wam: odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy
Wszechmocnego i nadchodzącego na obłokach niebieskich. E. Wtedy najwyższy
kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: I. Zbluźnił. Na cóż nam jeszcze
potrzeba świadków? Oto teraz słyszeliście bluźnierstwo. Jak wam się zdaje?
E. Oni odpowiedzieli: T. Winien jest śmierci. E. Wówczas zaczęli pluć Mu w
twarz i bić Go pięściami, a inni policzkowali Go i szydzili: T. Prorokuj
nam, Mesjaszu, kto Cię uderzył!

Zaparcie się Piotra

E. Piotr zaś siedział na zewnątrz, na dziedzińcu. Podeszła do niego jedna
służąca i rzekła: I. I ty byłeś z Galilejczykiem Jezusem. E. Lecz on
zaprzeczył temu wobec wszystkich i rzekł: I. Nie wiem, o czym mówisz. E. A
gdy poszedł ku bramie, zauważyła go inna i rzekła do tych, co tam byli: I.
Ten był z Jezusem Nazarejczykiem. E. I znowu zaprzeczył pod przysięgą: I.
Nie znam tego Człowieka. E. Po chwili ci, którzy tam stali, podeszli i
rzekli do Piotra: T. Na pewno i ty jesteś jednym z nich, bo nawet twoja
mowa cię zdradza. E. Wtedy począł się zaklinać i przysięgać: I. Nie znam
tego Człowieka. E. A natychmiast zapiał kogut. Wspomniał Piotr na słowo
Jezusa, który powiedział: Nim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz.
Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.