Wierzę, że silniejszy jest ten, kto widzi sytuację, ten, który myśli o
ludziach, ten, który ma odwagę wywiesić białą flagę i prowadzić
negocjacje. [...] Kiedy widzisz, że ponosisz porażkę, że sprawy nie
układają się dobrze, musisz mieć odwagę, aby negocjować. Wstydzisz się,
ale iloma ofiarami się to skończy? Trzeba prowadzić negocjacje, szukać
jakiegoś kraju, który będzie pełnił rolę mediatora - powiedział papież w
rozmowie ze szwajcarskim nadawcą publicznym RSI.

- A może, dla równowagi, zachęcić Putina, aby miał odwagę wycofać swoją
armię z Ukrainy? Pokój nastąpi natychmiast, bez konieczności negocjacji
- napisał szef polskiej dyplomacji.

https://www.o2.pl/informacje/oburzenie-po-slowach-papieza-franciszka-sikorski-zabral-glos-7004423423433504a

Głupiego szuka ten Sikorski? Rosja miałaby zezwolić NATO na szczekanie u
jej drzwi? A może potem nawet na napaść? Rosja miałaby zezwolić, żeby
ludność rosyjska na Ukrainie była dalej wynaradawiana i międzynarodowa
finansjera okradała ziemie ukraińskie i dalej wyzyskiwała Ukraińców?

Co to ma jedno wspolnego z drugim? Wywiesic biala flage i zrezygnowac z NATO za cena respektowania legalnych ukrainskich granic tez jest solidna, logiczna opcja o ile rzeczywiscie o to NATO w tym ruskim napadzie chodzilo.

W dniu 10.03.2024 o 16:49, RussetBulba pisze:
> Co to ma jedno wspolnego z drugim? Wywiesic biala flage i zrezygnowac z
> NATO za cena respektowania legalnych ukrainskich granic tez jest
> solidna, logiczna opcja o ile rzeczywiscie o to NATO w tym ruskim
> napadzie chodzilo.

Legalne ukraińskie granice, z którego roku i dlaczego tak, a nie
inaczej? Miedwiediew twierdzi, że Ukraina to sztuczny twór.
Nie, chodziło w tym wszystkim o doktrynę Brzezińskiego, o "Ukraińską
szachownicę".

Kto che wojny, to będzie ją miał.

Ukraińska szachownica. Kto i po co wywołał wojnę na Ukrainie

Do książki dołączamy archiwalny numer "Opcji na Prawo" nr 2/135, w
którym piszemy o Majdanie.

Dogmat amerykańskiego prymatu i jego geostrategiczne imperatywy zawarte
w słynnej Wielkiej szachownicy Zbigniewa Brzezińskiego od dawna stanowią
kanon operacyjny dla Departamentu Stanu, Jastrzębi, Neokonserwatystów i
wielu amerykańskich polityków. Można powiedzieć, że od upadku Związku
Radzieckiego, realizacja wielkiej strategii Brzezińskiego posuwała się w
gorączkowym wręcz tempie, pożerając byłe radzieckie satelity, a
następnie przekształcając je w przyszłe bazy NATO. Ostatecznym celem
tych posunięć było zneutralizowanie rosyjskiej, ale także chińskiej,
niepodległości i ekonomicznej żywotności, a tym samym pozbawienie tych
krajów zdolności do sprawowania władzy w Eurazji. Ukraińska szachownica
opowiada o historycznych i geostrategicznych posunięciach Zachodu,
przedsięwziętych w celu przejęcia kontroli nad euroazjatyckim lądem.
Autorzy poddają ostrej krytyce łamanie obietnic i traktatów,
geostrategiczne błędy oraz fundamentalizm Wielkiej szachownicy, który
katalizował ponowne pojawienie się Rosji jako globalnej potęgi i
przeniósł geostrategiczny punkt ciężkości na Wschód, kreując klęskę tam,
gdzie miał przynieść zwycięstwo.

Jednym z najważniejszych punktów strategii Brzezińskiego wobec Rosji od
zawsze była Ukraina. Książka Natylie Baldwin i Kermita Heartsonga niczym
walec przejeżdża po oficjalnej wersji wydarzeń rewolucji na kijowskim
Majdanie, wojny w Donbasie i aneksji Krymu. Autorzy ujawniają ukryte
fakty i prawdziwe przyczyny tych wypadków z pasją dokumentalistów.

Natylie Baldwin – urodzona w San Francisco publicystka i autorka utworów
literackich, absolwentka California State University w East Bay. Jej
artykuły publicystyczne ukazują się nieprzerwanie w rozmaitych mediach,
między innymi w „Sun Monthly”, „Dissident Voice”, „Energy Bulletin”,
„Newtopia Magazine”, „The Common Line”, „New York Journal of Books”,
„OpEd News”, i „The Lakeshore”.

Kermit E. Heartsong – pochodzący z san Francisco autor książek: The
United States of Mammon (2013) Illusions, Dystopia & Monsters (2014),
The God in Us Knows (2017). Dał się poznać jako działający od dwudziestu
kilku lat, uważny i bystry obserwator zmian zachodzących w systemach
społecznych, ekonomicznych i politycznych. Był wielokrotnym gościem
programów Entrepreneur, Entrepreneur Young Millionaire, Success, Essence
i The Story of Your Life Carol Adrienne.

***

Od powstałej w latach dziewięćdziesiątych strategii Brzezińskiego,
której celem była supremacja USA, po powrót nazizmu na Ukrainę. Opisano
tu zabiegi neokonserwatystów, których efektem jest zbratanie Rosyjskiego
Niedźwiedzia z Chińskim Smokiem i wspólne działanie tej pary, aby dać
mata USA, Unii Europejskiej i NATO w całej Euroazji. Ukraińska
szachownica jest wyjątkowym przykładem pragmatycznych, geopolitycznych
analiz i autorskiej współpracy.

Deena Stryker, dziennikarka,

autorka przemówień pisanych dla potrzeb Departamentu Stanu.

***

Starannie udokumentowana i świetnie napisana książka Baldwin i
Heartsonga otworzy oczy osobom omamionych oficjalną,
waszyngtońsko-zachodnią narracją, dotyczącą wydarzeń na Ukrainie,
rozbijając ją w drobny mak. Tym, którzy nadal wierzą w samozwańcze
ogłoszenie się Ameryki siłą czyniącą wyłącznie dobro w coraz bardziej
niestabilnym, chaotycznym i wrogim świecie, książka ta da sposobność do
głębszej refleksji. Źródło większości tejże niestabilności, chaosu i
wrogości staje się oczywiste dla wszystkich oprócz najbardziej
ideologicznie zaślepionych i tych, którzy skłaniają się ku mocarstwowym
sentymentom.

Greg Maybury

niezależny dziennikarz

Nie jestem pewien, czy w tym roku ukazała się książka lepiej napisana
niż Ukraińska szachownica, ale jestem przekonany, że nie było
ważniejszej. Spośród siedemnastu tysięcy rozlokowanych w świecie głowic
nuklearnych Rosja i USA dysponują szesnastoma tysiącami. Rządy Stanów
Zjednoczonych brawurowo igrają z niebezpieczeństwem wywołania trzeciej
wojny światowej, a naród amerykański nie ma najmniejszego pojęcia, w
jaki sposób i dlaczego to robią. Natalie Baldwin i Kermit Heartson
wyjaśniają to absolutnie klarownie.

David Swanson,

„Ukraine and the Apocalyptic Risk of PropagandizedIgnorance”

***

Wspaniałe antidotum na mainstreamową propagandę dotyczącą kryzysu na
Ukrainie. Przywódcy NATO powinni przeczytać ją, aby przejrzeć na oczy i
nie wikłać nas w wojnę supermocarstw dwudziestego pierwszego wieku.

Afshin Rattansi,

gospodarz programu

„Going Underground”

***

Bez prezydenta Busha

nie ma prezydenta Obamy.

Bez prezydenta Obamy,

nie ma odrodzenia niegdyś bardzo już bliskiej śmierci Partii
Republikańskiej.

Ludzie kochani! To jest taniec

i trzeba tylko załapać kroki.

Kermit E. Heartsong

***

Nie jest miarą zdrowia być dobrze przystosowanym do głęboko chorego
społeczeństwa.

Jiddu Krishnamurti

https://www.wydawnictwowektory.pl/pl/p/Ukrainska-szachownica.-Kto-i-po-co-wywolal-wojne-na-Ukrainie/157

https://docs17.chomikuj.pl/6801907864,PL,0,0,Ukrai%C5%84ska-szachownica.pdf

Radzę poczytać i nie pierdolić więcej farmazonów, o których nie ma się
pojęcia.

Kto wywolal wojne jest sprawa najzupelniej oczywista. A wiec Rosja, czy raczej Putin i nie ma co do tego najmniejszych watpliwosci. Sa jego przemowienia, wywiady jak i sam fizyczny akt. I wiadomo jak wojna wyglada tak jak i wiadomo jak nie wyglada. Wojna mimo wielu traktatow bezposrednich miedzy Rosja oraz Ukraina z uznaniem wzajemnej suwerennosci, nie mieszania sie do spraw wewnetrznych oraz nienaruszalnoscia granic. I w zadnym z tych przypadkow Ukraina nie byla panstwem sztucznym w momencie nawiazywania porozumien, tylko ze w kilkadziesiat lat pozniej dla Rosji nagle sie stala czyms nienaturalnym. Ale jak to wielki i wplywowy rosyjski filozof tlumaczyl, Rosja ma swoje prawdy, a inni niech maja swoje. Tak jak i to, ze Rosja jest wielkim mocarstwem i tak dlugo ja podpisywane przez nia traktaty zobowiazuja, jak dlugo chce aby ja zobowiazywaly. W zwiazku z tym jest oczywistym, iz wchodzenie w struktury NATO jest najrozsadniejsxym rozwiazaniem dla panstw europejskich i wlasciwie bez alternatywy. Niech zyje NATO, gwarant bezpieczenstwa i suwerennosci.

W dniu 10.03.2024 o 20:27, RussetBulba pisze:
> Kto wywolal wojne jest sprawa najzupelniej oczywista.

Oczywiście, że tak, tylko nie dla tępaków, co mają klapki na oczach i są
pod wpływem zachodniej propagandy.

Redakcja Konserwatyzm.pl
6 maja 2019

Odpowiedzi na to pytanie udziela książka pt. „Ukraińska szachownica. Kto
i po co wywołał wojnę na Ukrainie?”, autorstwa dwojga amerykańskich
publicystów Natylie Baldwin i Kermita Heartsong. Polskie tłumaczenie
książki ukazało się nakładem wrocławskiego wydawnictwa Wektory, które
jako jeden z niewielu wydawnictw w Polsce idzie swoimi publikacjami pod
prąd dominującego nurtu politycznego w Polsce. Nim autorzy przechodzą do
odpowiedzi na tytułowe pytanie, dokonują w pierwszej części książki
swoistej retrospekcji przywołując ostatnią dekadę zimnej wojny z
przybliżeniem wzajemnych relacji między głównymi jej antagonistami,
czyli USA i ZSRR. Natalye Baldwin zwróciła uwagę na fakt, że jeszcze pod
koniec lat siedemdziesiątych eksperci amerykańskiego wywiadu oszacowali,
że na początku kolejnej dekady ZSRR osiągnie maksimum możliwości zarówno
w wydobyciu, jak i przerobu ropy naftowej. To pociągnie za sobą bardzo
poważne reperkusje społeczne, ponieważ 40 % dewizowych dochodów ZSRR
pochodziło z tego źródła. Tym samym, żeby móc utrzymać zbrojenia na
planowanym poziomie, musiałoby się to odbyć kosztem ograniczenia
wydatków społecznych. Prezydent Ronald Reagan postanowił wykorzystać tę
wiedzę do osłabienia ZSRR. W tym celu zaplanowano „wykrwawienie” ZSRR za
pomocą następujących działań: zwiększenia wsparcia dla Solidarności w
Polsce, zwiększenie wsparcia dla afgańskich mudżahedinów, zwiększenie
działań propagandowych, blokowaniu Sowietom dostępu do nowych
technologii oraz zmniejszenie radzieckich dochodów ze sprzedaży ropy
poprzez wspólne z Arabią Saudyjską obniżanie cen ropy oraz ograniczanie
jej eksportu do Europy Zachodniej.

Imperializm Brzezińskiego

Amerykańska publicystka podkreśla, że Reagan szukał porozumienia z ZSRR
– u boku miał jednak szarą eminencję, czyli Zbigniewa Brzezińskiego –
chorobliwego rusofoba. Postać Brzezińskiego przywoływana jest w
publikacji wielokrotnie i za każdym razem pejoratywnie. Według autorów
książki, Brzeziński to główna sprężyna makiawelistycznej polityki USA
kilku ostatnich dekad. Tytuł książki nawiązuje zresztą do publikacji
Brzezińskiego pt.„Wielka Szachownica”, w której Brzeziński uznał, że dla
zabezpieczenia interesów w USA w Eurazji istotne są tzw. „państwa
sworznie”. Jednym z nich jest właśnie Ukraina. Ponadto uznał, że ten kto
kontroluje Eurazję, ten kontroluje cały świat. Według Brzezińskiego
tylko jeden kraj ma prawo rządzić całym globem i są to Stany, ponieważ
są państwem prawym i dobroczynnym (sic!). Jeśli nie one będą rządzić
światem, to zrobi to jakaś imperialna potęga. Amerykański dyplomata
polskiego pochodzenia odpowiedzialny był za plan wciągniecia ZSRR w
wojnę w Afganistanie. Sowieci mieli wykrwawić się w niej podobnie jak
Amerykanie w Wietnamie. Na pytanie dziennikarza czy nie żałuje
rozpętania tego krwawego konfliktu odpowiedział: „Żałować? Czego? Ta
tajna misja była doskonałym pomysłem. Miała taki skutek, że udało się
wciągnąć Rosjan w afgańską pułapkę, a pan chce żebym tego żałował!? W
dniu kiedy Sowieci oficjalnie przekroczyli granicę, napisałem do
prezydenta Cartera: „To szansa, żeby zgotować Rosji drugi Wietnam”. W
roku 1989 Brzeziński zrezygnował z pracy na uczelni na rzecz opracowania
„Projektu Ukraina”, którego głównym celem było doprowadzanie do
niepodległej i niezależnej od ZSRR Ukrainy. Następnie wykorzystując
organizację pozarządową Freedom House, która była wcześniej przykrywką
dla operacji CIA, zaangażował się w zakulisowe działania na rzecz
rozpętania wojny w Czeczenii. Zaangażował się również w budowę rurociągu
Baku-Tibilisi-Cehyan, który miał za zadanie zmniejszenie rosyjskich
zysków z eksploatacji złóż paliw kopalnych w regionie Morza
Kaspijskiego. Według amerykańskiej publicystki, to również Brzeziński
wraz ze swoim synem Markiem nakręcił spiralę nienawiści w szeregach
jastrzębi, zarówno tych neokonserwatywnych, jak i tych neoliberalnych
wobec Putina. To oni pierwsi zaczęli nazywać go Hitlerem, co szybko
podchwycili tacy politycy, jak John Kerry czy Hilary Clinton. W maju
2014 r. Brzeziński stwierdził, że USA mają prawo i obowiązek wyrwania
Ukrainy z rosyjskiej strefy wpływów i włączenia jej we własną strefę.
Stąd poparcie dla obalenia prezydenta Janukowycza i dążenie do
sprowokowania Rosji do pełnowymiarowej interwencji na Ukrainie, która na
zachodzie tego kraju spotkałaby się z silnym oporem. Następnie ze
wsparciem pokrzywdzonym przyszłyby Stany wraz ze swoimi natowskimi
sojusznikami. W efekcie, być może, udałoby się osłabić i zdestabilizować
Rosję na tyle, że od władzy zostałby odsunięty Putin. A Putin to
człowiek, który jest największą przeszkodą w realizacji planów
Brzezińskiego.

Plany Sachsa i Sorosa

Autorzy książki piszą również o zaangażowaniu Polski w przygotowanie
rewolucji na Majdanie. Według amerykańskich publicystów członkowie
Swobody i Prawego Sektora szkoleni byli w zakresie prowadzenia walk
ulicznych w ośrodku szkolenia policji w Legionowie. Teza ta nie znajduje
jednak potwierdzenia w żadnych medialnych doniesieniach w Polsce. Należy
wątpić, żeby strona polska wykorzystała do tego celu znany ośrodek
szkoleniowy policji, ponieważ zbyt łatwo wiadomość o tym mogłaby wyciec
do mediów. Poza krytyką pod adresem Polski za jej kierunek polityki
zagranicznej znaleźć można w poniekąd wyrazy współczucia dla naszego
kraju, za to, że stał się poletkiem doświadczalnym dla ekipy Sachsa,
Sorosa określanego mianem „międzynarodowego spekulanta” i
Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Celem tych ludzi i instytucji był
drenaż polskiej gospodarki, której efektem była prywatyzacja
przeprowadzona pod ich dyktando. Po tym, jak sprawnie przebiegała
złodziejska prywatyzacja w Polsce jej twórcy nabrali animuszu i
postanowili podobny plan zrealizować w Rosji. Czas był dobry, ponieważ
rządy Jelcyna były jedynym z najtragiczniejszych okresów w całej
historii Rosji. Był to człowiek w dużej mierze sterowany przez Zachód.
Był tym samym przeciwieństwem Putina, którego autorzy nachwalić się nie
mogą. Podkreślają, że wydźwignął on Rosję z zapaści, konsekwentnie
poprawiając stan rosyjskiej gospodarki i poziom życia Rosjan: „Dla
każdego niezależnego i uczciwego intelektualnie analityka, który na
przestrzeni lat śledził wypowiedzi i działania Putina, oczywistym jest,
że stopniowo i metodycznie dąży on do podniesienia poziomu życia
rosyjskiego narodu”. Nawet embargo narzucone na Rosję za przyłączenie
Krymu obrócił na korzyść Rosji, doprowadzając do wzrostu poziomu
rosyjskiej autarkii oraz zacieśnienia współpracy gospodarczej i
wojskowej z Chinami czy Iranem.

Neokonserwatyści i ich zbrojenia

Obok Brzezińskiego, głównym środowiskiem prowadzącym politykę
konfrontacji z Rosją są amerykańscy konserwatyści, którzy prowadzą swoją
działalność z wykorzystaniem organizacji pozarządowych oraz działań z
zakresu walki informacyjnej. Dziennikarze zwracają również uwagę na
systematyczne zacieśnianie się relacji między USA a Izraelem, pomimo
tego, że często polityka USA względem Izraela jest sprzeczna z interesem
Ameryki. To co stało się na Ukrainie w 2014 r. jest według autorów
„Ukraińskiej Szachownicy” elementem większej całości działań, w które
zaangażowane są Stany: Kosowo, Gruzja, Syria, Libia, Irak. Według nich
najistotniejszym błędem w polityce USA po rozpadzie Układu Warszawskiego
było kontynuowanie marszu NATO na wschód, które nieznajduje w ich oczach
żadnego uzasadnienia, tym bardziej, że Stany obiecały Gorbaczowowi, że w
zamian za zgodę na zjednoczenie Niemiec Pakt Północnoatlantycki nie
zostanie poszerzony na wschód. Poszerzenie sojuszu ma w polityce USA
jednak wg nich uzasadnienie. Kolejne kraje członkowskie umożliwiają USA
sprzedaż broni, która przynosi gigantyczne zyski. Budowanie napięcia z
Rosją i Chinami, za pośrednictwem NATO, pozwala usprawiedliwiać wydatki
na zbrojenia w budżecie USA, za co autorzy również krytykują ekipy
kolejnych prezydentów. Mimo kierunku jaki obrało NATO pod amerykańskim
przywództwem, Rosja i Putin zachowali się z klasą po zamachach 11
września, kiedy to rosyjskie służby specjalne udzieliły wsparcia
wywiadowczego i logistycznego w walce z terroryzmem okazując solidaryzm
z USA. Był to czas, kiedy Rosja gotowa była stać się integralną częścią
sojuszu. W drugiej części książki K. Heartsong opisuje zaangażowanie USA
w organizacje kolorowych rewolucji. Według niego pierwszą z nich, za
którą stały Stany Zjednoczone była próbą przewrotu w Chinach w 1989
roku, znana powszechnie jako „masakra na placu Tiananmen”, która wg
Heartsonga żadną masakrą nie była. Następnie był rok 2000 i zaplanowana
akcja przeciwko Miloseviczovi i kolejno Gruzja 2003, Ukraina 2004,
Kirgistan 2005, Liban 2005 oraz Iran 2009. Jak zauważa amerykański
publicysta: „kolorowe rewolucje są w istocie wojnami prowadzonymi w
oparciu o strategię swarmingu, starannie przygotowaną przez pracowników
wywiadu, ulokowanych częstokroć w organizacjachpozarządowych (NGO),
której celem jest sterowanie rebelią, zantagonizowanie klas społecznych
oraz skłócenie społeczeństwa, aby wyreżyserować zmianę polityczną,
dokonać zmiany władzy i umożliwić grabież majątku danego państwa. Masom
jednak wmawia się, że mają one przynieść nadzieję i zmianę, wolność,
demokrację, możliwość wstąpienia do UE (w stosownym czasie) oraz inne
pozytywne skutki, w które demonstranci są skłonni „wierzyć” nie bacząc
na ich skrajny fałsz i nieszczerość”. W tym duchu autor opisuje
szczegółowo kolejne rewolucje z uwzględnieniem amerykańskiego
zaangażowania. Podczas opisywania przewrotu na Ukrainie autorzy
podkreślają zarówno skalę okrucieństwa sił, które brały udział w
obaleniu legalnie sprawującego władzę Janukowycza, jak i zaangażowanie
Swobody czy Prawego Sektora, o których piszą wprost jako o organizacjach
neonazistowskich. Autorzy w wątpliwość podają informację o tym, że
strzelający na Majdanie snajperzy strzelali z polecenia Janukowycza,
sugerując, że więcej faktów przemawia za tym, że byli to snajperzy,
którzy byli wsparciem opozycji. Ich zadaniem było doprowadzenie do
eskalacji starć i ostatecznej rozprawy z Janukowyczem, który, co warto
pamiętać, zgodził się na podpisanie porozumienia z opozycją. Publikacja
jest w gruncie rzeczy jednym wielkim oskarżeniem polityki
międzynarodowej prowadzonej przez Stany Zjednoczone po upadku ZSRR. Jest
oskarżeniem Zbigniewa Brzezińskiego, amerykańskich neokonserwatywnych
jastrzębi. Według autorów polityka ta jest szkodliwa, zarówno dla samych
Amerykanów, jak stabilizacji i pokoju na świecie. Książka nawiązuje i
uzupełnia oskarżenia, które kieruje wobec własnego kraju inny publicysta
–F. William Engdahl, który w książce pod wymownym tytułem: „Absolutna
Dominacja. Totalitarna Demokracja w Nowym Porządku Światowym”, dokonał
analogicznego rozliczenia z geopolityką USA twierdząc, że Ameryka
prowadzi politykę „absolutnej dominacji” czyli politykę, której celem
jest polityczne i gospodarcze zdominowanie całego globu. Arkadiusz Miksa
N. Baldwin, K. Heartsong, „Ukraińska szachownica. Kto i po co wywołał
wojnę na Ukrainie”, Wrocław 2018, ss. 279. Myśl Polska, nr 19-20
(5-12.05.2019)

Odpowiedzi na to udziela sam Putin jak i fakty. Kilka przemowien, jego pisemna dywagacje wywieszona na scianie Kremla, jak i aktywne wywolanie wojny w 2914 roku i wznowienie ofensywy w 2022. Nie trzeba wiecej. Poczul sie na tyle silny, aby sprobowac nowego podzialu swiata wg starych imperialnych zasad oraz polknac Ukraine w sytuacji domniemanej przez siebie slabosci USA oraz Europy. Masa slow zwlaszcza ksiazka nic tutaj nie znaczy. Sluzy do zakrywania duzo prostszej rzeczywistosci.

cyrylmetody2014@gmail.com (RussetBulba) pisze:
> Odpowiedzi na to udziela sam Putin jak i fakty. Kilka przemowien, jego
> pisemna dywagacje wywieszona na scianie Kremla, jak i aktywne
> wywolanie wojny w 2914 roku i wznowienie ofensywy w 2022. Nie trzeba
> wiecej. Poczul sie na tyle silny, aby sprobowac nowego podzialu swiata
> wg starych imperialnych zasad oraz polknac Ukraine w sytuacji
> domniemanej przez siebie slabosci USA oraz Europy. Masa slow zwlaszcza
> ksiazka nic tutaj nie znaczy. Sluzy do zakrywania duzo prostszej
> rzeczywistosci.

Azaliż bowiem powiadam wam: Gdyby Meksyk chciał wstąpić do ZBiR-a to USA
nic by nie zrobiło w (a piekło zmieniłoby się w lodowisko).
To co robi Rosja *jest złe*. Tyle że jak się zaczyna porównywać nie do
tego co USA mówi tylko do tego co USA (dalej) robi "szczególnie poza
Europą" to z moralnego wysokiego konia robi się kucyk.

Jedyne co potrafi mnie skłonić do "obrony" skurwysyna Putina to
bezczelnie bezwstydne skurwysyny z podwójną moralnością Kalego i
kazaniami w duchu "róbcie czego nauczamy a to co my sami robimy"
(Co wolno wojewodzie to nie tobie smrodzie).

--
A. Filip
| Jedna noc rozmowy z mędrcem starczy na dziesięć lat studiów.
| (Przysłowie chińskie)

W dniu 11.03.2024 o 00:32, RussetBulba pisze:
> Odpowiedzi na to udziela sam Putin jak i fakty.

Odpowiedzi na-to udzielają sami Amerykanie. Proszę tu nie pierdolić
głodnych, reżimowo propagandowych kawałków.

Imperializm Brzezińskiego

Amerykańska publicystka podkreśla, że Reagan szukał porozumienia z ZSRR
– u boku miał jednak szarą eminencję, czyli Zbigniewa Brzezińskiego –
chorobliwego rusofoba. Postać Brzezińskiego przywoływana jest w
publikacji wielokrotnie i za każdym razem pejoratywnie. Według autorów
książki, Brzeziński to główna sprężyna makiawelistycznej polityki USA
kilku ostatnich dekad. Tytuł książki nawiązuje zresztą do publikacji
Brzezińskiego pt.„Wielka Szachownica”, w której Brzeziński uznał, że dla
zabezpieczenia interesów w USA w Eurazji istotne są tzw. „państwa
sworznie”. Jednym z nich jest właśnie Ukraina. Ponadto uznał, że ten kto
kontroluje Eurazję, ten kontroluje cały świat. Według Brzezińskiego
tylko jeden kraj ma prawo rządzić całym globem i są to Stany, ponieważ
są państwem prawym i dobroczynnym (sic!). Jeśli nie one będą rządzić
światem, to zrobi to jakaś imperialna potęga. Amerykański dyplomata
polskiego pochodzenia odpowiedzialny był za plan wciągniecia ZSRR w
wojnę w Afganistanie. Sowieci mieli wykrwawić się w niej podobnie jak
Amerykanie w Wietnamie. Na pytanie dziennikarza czy nie żałuje
rozpętania tego krwawego konfliktu odpowiedział: „Żałować? Czego? Ta
tajna misja była doskonałym pomysłem. Miała taki skutek, że udało się
wciągnąć Rosjan w afgańską pułapkę, a pan chce żebym tego żałował!? W
dniu kiedy Sowieci oficjalnie przekroczyli granicę, napisałem do
prezydenta Cartera: „To szansa, żeby zgotować Rosji drugi Wietnam”. W
roku 1989 Brzeziński zrezygnował z pracy na uczelni na rzecz opracowania
„Projektu Ukraina”, którego głównym celem było doprowadzanie do
niepodległej i niezależnej od ZSRR Ukrainy. Następnie wykorzystując
organizację pozarządową Freedom House, która była wcześniej przykrywką
dla operacji CIA, zaangażował się w zakulisowe działania na rzecz
rozpętania wojny w Czeczenii. Zaangażował się również w budowę rurociągu
Baku-Tibilisi-Cehyan, który miał za zadanie zmniejszenie rosyjskich
zysków z eksploatacji złóż paliw kopalnych w regionie Morza
Kaspijskiego. Według amerykańskiej publicystki, to również Brzeziński
wraz ze swoim synem Markiem nakręcił spiralę nienawiści w szeregach
jastrzębi, zarówno tych neokonserwatywnych, jak i tych neoliberalnych
wobec Putina. To oni pierwsi zaczęli nazywać go Hitlerem, co szybko
podchwycili tacy politycy, jak John Kerry czy Hilary Clinton. W maju
2014 r. Brzeziński stwierdził, że USA mają prawo i obowiązek wyrwania
Ukrainy z rosyjskiej strefy wpływów i włączenia jej we własną strefę.
Stąd poparcie dla obalenia prezydenta Janukowycza i dążenie do
sprowokowania Rosji do pełnowymiarowej interwencji na Ukrainie, która na
zachodzie tego kraju spotkałaby się z silnym oporem. Następnie ze
wsparciem pokrzywdzonym przyszłyby Stany wraz ze swoimi natowskimi
sojusznikami. W efekcie, być może, udałoby się osłabić i zdestabilizować
Rosję na tyle, że od władzy zostałby odsunięty Putin. A Putin to
człowiek, który jest największą przeszkodą w realizacji planów
Brzezińskiego.

Plany Sachsa i Sorosa

Autorzy książki piszą również o zaangażowaniu Polski w przygotowanie
rewolucji na Majdanie. Według amerykańskich publicystów członkowie
Swobody i Prawego Sektora szkoleni byli w zakresie prowadzenia walk
ulicznych w ośrodku szkolenia policji w Legionowie. Teza ta nie znajduje
jednak potwierdzenia w żadnych medialnych doniesieniach w Polsce. Należy
wątpić, żeby strona polska wykorzystała do tego celu znany ośrodek
szkoleniowy policji, ponieważ zbyt łatwo wiadomość o tym mogłaby wyciec
do mediów. Poza krytyką pod adresem Polski za jej kierunek polityki
zagranicznej znaleźć można w poniekąd wyrazy współczucia dla naszego
kraju, za to, że stał się poletkiem doświadczalnym dla ekipy Sachsa,
Sorosa określanego mianem „międzynarodowego spekulanta” i
Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Celem tych ludzi i instytucji był
drenaż polskiej gospodarki, której efektem była prywatyzacja
przeprowadzona pod ich dyktando. Po tym, jak sprawnie przebiegała
złodziejska prywatyzacja w Polsce jej twórcy nabrali animuszu i
postanowili podobny plan zrealizować w Rosji. Czas był dobry, ponieważ
rządy Jelcyna były jedynym z najtragiczniejszych okresów w całej
historii Rosji. Był to człowiek w dużej mierze sterowany przez Zachód.
Był tym samym przeciwieństwem Putina, którego autorzy nachwalić się nie
mogą. Podkreślają, że wydźwignął on Rosję z zapaści, konsekwentnie
poprawiając stan rosyjskiej gospodarki i poziom życia Rosjan: „Dla
każdego niezależnego i uczciwego intelektualnie analityka, który na
przestrzeni lat śledził wypowiedzi i działania Putina, oczywistym jest,
że stopniowo i metodycznie dąży on do podniesienia poziomu życia
rosyjskiego narodu”. Nawet embargo narzucone na Rosję za przyłączenie
Krymu obrócił na korzyść Rosji, doprowadzając do wzrostu poziomu
rosyjskiej autarkii oraz zacieśnienia współpracy gospodarczej i
wojskowej z Chinami czy Iranem.

Neokonserwatyści i ich zbrojenia

Obok Brzezińskiego, głównym środowiskiem prowadzącym politykę
konfrontacji z Rosją są amerykańscy konserwatyści, którzy prowadzą swoją
działalność z wykorzystaniem organizacji pozarządowych oraz działań z
zakresu walki informacyjnej. Dziennikarze zwracają również uwagę na
systematyczne zacieśnianie się relacji między USA a Izraelem, pomimo
tego, że często polityka USA względem Izraela jest sprzeczna z interesem
Ameryki. To co stało się na Ukrainie w 2014 r. jest według autorów
„Ukraińskiej Szachownicy” elementem większej całości działań, w które
zaangażowane są Stany: Kosowo, Gruzja, Syria, Libia, Irak. Według nich
najistotniejszym błędem w polityce USA po rozpadzie Układu Warszawskiego
było kontynuowanie marszu NATO na wschód, które nieznajduje w ich oczach
żadnego uzasadnienia, tym bardziej, że Stany obiecały Gorbaczowowi, że w
zamian za zgodę na zjednoczenie Niemiec Pakt Północnoatlantycki nie
zostanie poszerzony na wschód. Poszerzenie sojuszu ma w polityce USA
jednak wg nich uzasadnienie. Kolejne kraje członkowskie umożliwiają USA
sprzedaż broni, która przynosi gigantyczne zyski. Budowanie napięcia z
Rosją i Chinami, za pośrednictwem NATO, pozwala usprawiedliwiać wydatki
na zbrojenia w budżecie USA, za co autorzy również krytykują ekipy
kolejnych prezydentów. Mimo kierunku jaki obrało NATO pod amerykańskim
przywództwem, Rosja i Putin zachowali się z klasą po zamachach 11
września, kiedy to rosyjskie służby specjalne udzieliły wsparcia
wywiadowczego i logistycznego w walce z terroryzmem okazując solidaryzm
z USA. Był to czas, kiedy Rosja gotowa była stać się integralną częścią
sojuszu. W drugiej części książki K. Heartsong opisuje zaangażowanie USA
w organizacje kolorowych rewolucji. Według niego pierwszą z nich, za
którą stały Stany Zjednoczone była próbą przewrotu w Chinach w 1989
roku, znana powszechnie jako „masakra na placu Tiananmen”, która wg
Heartsonga żadną masakrą nie była. Następnie był rok 2000 i zaplanowana
akcja przeciwko Miloseviczovi i kolejno Gruzja 2003, Ukraina 2004,
Kirgistan 2005, Liban 2005 oraz Iran 2009. Jak zauważa amerykański
publicysta: „kolorowe rewolucje są w istocie wojnami prowadzonymi w
oparciu o strategię swarmingu, starannie przygotowaną przez pracowników
wywiadu, ulokowanych częstokroć w organizacjachpozarządowych (NGO),
której celem jest sterowanie rebelią, zantagonizowanie klas społecznych
oraz skłócenie społeczeństwa, aby wyreżyserować zmianę polityczną,
dokonać zmiany władzy i umożliwić grabież majątku danego państwa. Masom
jednak wmawia się, że mają one przynieść nadzieję i zmianę, wolność,
demokrację, możliwość wstąpienia do UE (w stosownym czasie) oraz inne
pozytywne skutki, w które demonstranci są skłonni „wierzyć” nie bacząc
na ich skrajny fałsz i nieszczerość”. W tym duchu autor opisuje
szczegółowo kolejne rewolucje z uwzględnieniem amerykańskiego
zaangażowania. Podczas opisywania przewrotu na Ukrainie autorzy
podkreślają zarówno skalę okrucieństwa sił, które brały udział w
obaleniu legalnie sprawującego władzę Janukowycza, jak i zaangażowanie
Swobody czy Prawego Sektora, o których piszą wprost jako o organizacjach
neonazistowskich. Autorzy w wątpliwość podają informację o tym, że
strzelający na Majdanie snajperzy strzelali z polecenia Janukowycza,
sugerując, że więcej faktów przemawia za tym, że byli to snajperzy,
którzy byli wsparciem opozycji. Ich zadaniem było doprowadzenie do
eskalacji starć i ostatecznej rozprawy z Janukowyczem, który, co warto
pamiętać, zgodził się na podpisanie porozumienia z opozycją. Publikacja
jest w gruncie rzeczy jednym wielkim oskarżeniem polityki
międzynarodowej prowadzonej przez Stany Zjednoczone po upadku ZSRR. Jest
oskarżeniem Zbigniewa Brzezińskiego, amerykańskich neokonserwatywnych
jastrzębi. Według autorów polityka ta jest szkodliwa, zarówno dla samych
Amerykanów, jak stabilizacji i pokoju na świecie. Książka nawiązuje i
uzupełnia oskarżenia, które kieruje wobec własnego kraju inny publicysta
–F. William Engdahl, który w książce pod wymownym tytułem: „Absolutna
Dominacja. Totalitarna Demokracja w Nowym Porządku Światowym”, dokonał
analogicznego rozliczenia z geopolityką USA twierdząc, że Ameryka
prowadzi politykę „absolutnej dominacji” czyli politykę, której celem
jest polityczne i gospodarcze zdominowanie całego globu. Arkadiusz Miksa
N. Baldwin, K. Heartsong, „Ukraińska szachownica. Kto i po co wywołał
wojnę na Ukrainie”, Wrocław 2018, ss. 279. Myśl Polska, nr 19-20
(5-12.05.2019)

W dniu 2024-03-11 o 01:15, A. Filip pisze:

> Azaliż bowiem powiadam wam: Gdyby Meksyk chciał wstąpić do ZBiR-a to USA
> nic by nie zrobiło w (a piekło zmieniłoby się w lodowisko).

Klepaliśmy o tym.
ctrl+v
Przypominajka.
Ok. 2000 r. Pytane do mr.Puty o UA w NATO
Od 26 minuty
https://youtu.be/WJdtqM_SpyE

> To co robi Rosja *jest złe*. Tyle że jak się zaczyna porównywać nie do
> tego co USA mówi tylko do tego co USA (dalej) robi "szczególnie poza
> Europą" to z moralnego wysokiego konia robi się kucyk.

USAńce raczej nie dają się wysiudać z zajętych miejsc/własnych baz.
RU coś brzęczeli ja to UA wypowiedziała im jaki najem baz w Sewastopolu,
wodę dla Krymu blokują, po rusku swoim gadać nie pozwalają.

> Jedyne co potrafi mnie skłonić do "obrony" skurwysyna Putina to
> bezczelnie bezwstydne skurwysyny z podwójną moralnością Kalego i
> kazaniami w duchu "róbcie czego nauczamy a to co my sami robimy"
> (Co wolno wojewodzie to nie tobie smrodzie).

I jak już RU przegra z UA wtedy napadnie na PL.
Po co Bajdeny ostatnio wezwały do siebie komplet
tj. Dudeła z Tuskiem?

Aby wybić im z głowy pomysł odejścia od wcześniejszych
zakupków broni bezpośrednio z usa i pośrednio z usa (korei)?

Wyjdzie z 5kpln/pracującego, wraz z desetkami z 10 kpn.
W takim wypadku warto przeczołgać Tuseka z Dudełem i nieco ich
pocisnąć/wybić z głowy głupie pomysły.

W dniu 11.03.2024 o 12:51, alojzy nieborak pisze:

> I jak już RU przegra z UA wtedy napadnie na PL.
> Po co Bajdeny ostatnio wezwały do siebie komplet
> tj. Dudeła z Tuskiem?
>

Skąd ci takie pojebaństwo przyszło do głowy? Nasłuchałeś się reżimowej,
prymitywnej propagandy i masz teraz nasrane w głowie jak zamierzał
reżim. Ale kto wie, jeśli polscy podżegacze wojenni będą dalej podżegali
cały świat i do wojny z Rosją, to sami na nas nieszczęście sprowadzą.

W dniu 2024-03-11 o 20:13, Nostradamus pisze:
> W dniu 11.03.2024 o 12:51, alojzy nieborak pisze:
>
>> I jak już RU przegra z UA wtedy napadnie na PL.
>> Po co Bajdeny ostatnio wezwały do siebie komplet
>> tj. Dudeła z Tuskiem?
>>
>
> Skąd ci takie pojebaństwo przyszło do głowy?

Taki żart psze Pana:)
Znaczy wyszedł żart jeśli brać na poważnie co klepią pismaki:)